'gén. τρυγός (ἡ) [ῠγ]
   I vin nouveau, vin doux, HDT. 4, 23 ; AR. Nub. 50, Pax 576, Vesp. 1309, etc., CRAT. (Com. fr. 2, 164) ; TH. H.P. 9, 12, 1 ; prov. τρὺξ κατ' ὀπώραν, CIC. Att. 2, 12, la lie à l’époque du raisin, càd. avant la vendange, en parl. d’une chose ou d’une entreprise prématurée ;
   II vin fait avec le marc de raisin, piquette, HPC. 359, 8 ; GEOP. 6, 13, 2 ; d’où marc, TH. Lap. 57 ; GAL. 6, 343 ;
   III lie de vin ou d’huile, AR. Pl. 1085 ; HPC. 359, 8 ; PLUT. M. 692 e ; THCR. Idyl. 7, 70 ; LUC. Tim. 19 ; p. ext. :
      1 sédiment, dépôt d’un liquide, PLUT. M. 895 c ; cf. HPC. 1159 f, 1228 e ; GAL. 3, 61 ; DIOSC. 2, 87 ;
      2 scorie d’un métal, NIC. Al. 15 ; DIOSC. 5, 120 ;
      3 τροχίσκοι τρυγός, TH. H.P. 9, 9, 3, boules ou pains de savon ;
      4 fig. τρὺξ φωνῆς, A. PL. 155, le dépôt que la voix laisse après elle, càd. l’écho ;
      5 en parl. de pers. : comiq. en parl. d’un vieil homme ou d’une vieille femme, vieux résidu (v. ci-dessus au sens de lie).

Étym. p.-ê. pré-grec.

'

ἡ, gen. τρυγός, wine not yet fermented and racked off, must, Anacr. 41, Ar. Nu. 50, al. ; hence, new, raw wine, Cratin. 250, PTeb. 555 (ii AD); prov., κατ’ ὀπώρην τρύξ must in autumn, i.e. a state of ferment, Cic. Att. 2.12.3.
lees of wine, dregs, οἶνος ἀπὸ τρυγός Archil. 4; ἐπειδὴ καὶ τὸν οἶνον ἠξίους πίνειν, συνεκποτἔ ἐστί σοι καὶ τὴν τ. Ar. Pl. 1085, cf. Pherecr. 249; συὸς τρύγα προσενεγκαμένης καροῦται… τὰ γαλουχούμενα Sor. 1.88, cf. 2.41 (s.v.l.); = στέμφυλα, Gal. 6.576; κυλίκεσσι καὶ ἐς τρύγα χεῖλος ἐρείδων Theoc. 7.70; ἐν τῇ τ. τοῦ πίθου Luc. Tim. 19; of other liquors, τ. [τοῦ ἄσχυ] Hdt. 4.23; ἐλαίου Poll. 1.245; ὄξευς Nic. Th. 932; γῆ ὑπόστασις καὶ τ. τοῦ ὕδατος Metrod. ap. Placit. 3.9.5. of metals, dross, σιδηρήεσσα τρύξ Nic. Al. 51; χαλκοῦ Dsc. 5.103.
faecal matter in the stomach, Hp. Epid. 5.79; αἵματος Gal. 18(1).730. metaph, ἠχὼ…, φωνῆς τρύγα APl. 4.155 (Euod.); metaph also of an old man or woman, Ar. V. 1309, Pl. 1086. τρύγες στεμφυλίτιδες second wine pressed out of the husks, poor wine, Hp. Vict. 2.52; ἡ ἐκ [στεμφύλων] τρύξ Gp. 6.13.2; without any addition, Gal. 6.580; cf. τρυγηφάνιος. τ. οἴνου κεκαυμένη, = φέκλη, salt of tartar, obtained from the matter deposited on the bottom and sides of wine-vats, Dsc. 5.114, Eup. 2.164, Gal. 12.490; τροχίσκοι τρυγὸς ᾗ ῥυπτόμεθα scouring balls of this substance, Thphr. HP 9.9.3.

ἡ,
1) junger, ungegohrener Wein mit den Hefen, Most ; Her. 4.23 ; Cratin. bei Poll. 6.18 ; Ar. oft. sprichwörtlich τρὺξ κατ' ὀπώραν, Most im Herbste, der noch nicht gegohren hat, zur Bezeichnung einer noch unentschiedenen Sache.
2) die Hefen selbst vom Weine, Oel u. dgl.; οἶνον ἀπὸ τρυγὸς ἄγρει, Archil. 49 ; ἐπειδὴ καὶ τὸν οἶνον ἠξίους πίνειν, ξυνεκποτέ' ἐστί σοι καὶ τὴν τρύγα, Ar. Plut. 1085 ; Plut. Symp. 6.7 u. öfter ; ἐν τῇ τρυγὶ τοῦ πίθου, Luc. Tim. 19 ; dah. καὶ ἐς τρύγα χεῖλος ἐρείδων, Theocr. 7.70, bis auf den Grund ; – übertr. vom Metall, die Schlacken, τρὺξ σιδηρήεσσα, Eisenschlacken, Nic. Al. 51 ; vgl. Lobeck Phryn. 73 ; Euod. 2 (Plan. 155) nennt das Echo φωνῆς τρύγα.
3) τρύγες στεμφυλίτιδες, auch ἡ ἀπὸ στεμφύλων τρύξ, aus den Trestern gepreßter Nachwein, Lauer, sonst τρυγηφάνιος, Hippocr., Geop. u. a.Sp.; – τρὺξ οἴνου ὀπτή, od. πεφρυγμένη, gebrannter Weinstein, Weinsteinsalz ; bei Theophr. sind τροχίσκοι τρυγός, ᾗ ῥυπτόμεθα, Fleckkügelchen ; Sp.