α, ον :
      1 arrondi, ANTH. 6, 288 ;
      2 propre à la course : τροχαῖόν τι συμϐοᾶν, DC. 56, 22, sonner l’alarme tous ensemble, en parl. de clairons (litt. faire entendre une sonnerie de course) ; τροχαῖος πούς, PLAT. Rsp. 400 b ; ARSTT. Rhet. 3, 8, 4 ; HÉPH. 7, 40 ; trochée, pied d’une longue et d’une brève, ou tribraque, QUINT. 9, 4, 82 ; τροχαῖος νόμος, TERPANDR. (PLUT. M. 1132 d) rythme trochaïque ; τροχαῖος σφήν, JOS. Macc. 11, 10, roue, instrument de torture.

• Sup. τροχαιότατος, GRAMM.

Étym. τροχός.

α, ον, (< τρόχος) I.
running, spinning, πανία (spools) AP 6.288 (Leon.).
II. τροχαῖος (sc. πούς), ὁ, a trochee or foot consisting of a long and a short syllable (also called χορεῖος), Pl. R. 400b, etc. ; used in quick time, Arist. Rh. 1408b36, cf. Po. 1452b24, and v. τροχερός ; — hence,
2. in Music, οἱ σαλπικταὶ τροχαῖόν τι συμβοήσαντες playing a brisk march, D.C. 56.22; τ. νόμος a tune in trochaic time, invented by Terpander, Plu. 2.1132d, cf. Poll. 4.65.
3. tribrach (˘ ˘ ˘), Quint. Inst. 9.4.82.
4. τ. σημαντὸς ὁ ἐξ ὀκτασήμου θέσεως καὶ τετρασήμου ἄρσεως (x – –) Aristid.Quint. 1.16; τ. ἀπὸ ἰάμβου (˘ – | – ˘ – ˘ – ˘) ibid.
III. τροχαῖα· μέσα ἐν κύβοις, ἢ ὁδός, ὡς Ῥίνθων (Fr. 26), Hsch. (perh. τρόχια and τροχιά).

laufend, schnell, gew. in der Metrik, ὁ τροχαῖος, sc. πούς, der Trochäus, ein Versfuß, aus einer langen und einer kurzen Silbe bestehend (– ◡), der auch χορεῖος genannt wird, Plat. Rep. III.400b ; – οἱ σαλπιγκταὶ τροχαῖόν τι συμβοήσαντες, sie bliesen einen Geschwindmarsch, Suid.