ή, όν [ᾰ]
      1 qui court, HÉS. O. 516 ; ANTH. 6, 66 ; 7, 681 ; p. ext. rapide, EUR. I.A. 146 ; p. anal. roulant, PLUT. M. 588 f ;
      2 arrondi, rond, ANTH. 5, 35 ; ARAT. 476 ; NIC. Th. 589.

• Cp. -ώτερος, ANTH. 7, 681.

Étym. τροχός.

ή, όν, running, τροχαλὸν δὲ γέροντα τίθησιν makes him run quick, Hes. Op. 518 (but v. infr. II); Μοιράων τροχαλώτερε AP 7.681 (Pall.); τ. ὄχοι swift-rolling, E. IA 146 (anap.). Adv. -λῶς Gloss. round, AP 5.34 (Rufin), Nic. Th. 589, etc. ; and in Hes. l.c., Eust. and others interpret it by κυρτός, bowed, bent; cf. τρόχμαλος.

1) laufend, schnell ; γέρων, Hes. O. 520 ; ὄχοι, Eur. I.A. 146 ; – übh. leicht beweglich, flink, hurtig, geläufig.
2) rund ; ὀπωπαί, Christod. 1.22 ; γελασῖνοι, Rufin. 2 (V.35).