τροχ·ήλατος, ος, ον [ᾰ]
      1 mû par des roues, ESCHL. Pers. 1001 ; SOPH. El. 49 ; LUC. Trag. 239 ; σφαγαὶ Ἕκτορος τροχήλατοι, EUR. Andr. 399, le cadavre d’Hector traîné par un char ; fig. qui tourne en tous sens, qui s’agite de tous côtés, EUR. H.f. 122, I.T. 82 ;
      2 sillonné par les roues des chars, ESCHL. fr. 171 ;
      3 tourné sur la roue du potier, XÉNARQ. (ATH. 64 a) ; AR. Eccl. 1.

Étym. τροχός, ἐλαύνω.

ον, wheel-drawn, σκηναί A. Pers. 1001 (lyr.); δίφροι S. El. 49.
dragged by or at the wheels, σφαγαὶ Ἕκτορος τροχήλατοι E. Andr. 399.
ploughed with wheels, κελεύθου τρίοδος A. Fr. 173.
formed on the potter΄s wheel, λύχνος Ar. Ec. 1, cf. Xenarch. 1.9. metaph, hurried along like a wheel or chariot, E. HF 122 (lyr.); τ. μανία whirling madness, Id. IT 82.

1) vom Rade am Wagen gezogen, getrieben, δίφροι, Soph. El. 49 ; σκηναί, Aesch. Pers. 926 ; auch vom Wege, der durch die Wagen abgerieben ist, frg. 161 ; Eur. μανία, I.T. 82 ; der auch vrbdt σφαγὰς Ἕκτορος τροχηλάτους, der Mord des mit dem Wagen geschleiften Hektors, Andr. 399.
2) auf der Töpferscheibe gedreht, getrieben, λοπάς Xenarch. bei Ath. II.64, λύχνος Ar. Eccl. 1.