τρι·έλικτος, ος, ον, qui se replie ou s’enroule trois fois sur soi-même, ORACL. (HDT. 6, 77) ; ANTH. 6, 110 ; p. suite, à triple maille, ANTH. App. 15.

Étym. τρ. ἑλίσσω.

ον, (< ἑλίσσω) thrice coiled, ὄφις Orac. ap. Hdt. 6.77; Μαιάνδρου τ. ὕδωρ AP 6.110 (Leon. or Mnasalc.); τ. ἰχνοπέδαν a noose of three threads, ib. 109 (Antip.); τ. νῆμα (of the Fates) ib. 7.14 (Antip.Sid.); τ. θώρακες, of three ΄crow΄s-nests’ (cf. θωράκια Moschio ap. Ath. 5.208e), App.Anth. 3.82.9 (Archimelus).

dreimal gewunden, Beiwort einer Schlange, Orak. bei Her. 6.77 ; ἰχνοπέδη, dreidrähtige Schlinge, Antip.Sid. 17 (IV.109); τριέλικτον νῆμα δινεῦσαι μοῖραι, den die drei Parzen drehen, spinnen, 70 (VII.14). Auch θώρακες, Archimel. 1 (APP 15), von der dreifachen Balkenverbindung des Schiffes.