τρεῖς, τρία, gén. τριῶν, dat. τρισί, acc. c. le nom., n. de nombre trois, HOM. ATT. etc. ; prov. τρία ἔπεα, PD. N. 7, 48, trois paroles, càd. des paroles de bon augure (le nombre trois étant considéré comme favorable).

➳ Dat. τριοῖσι, HIPPON. fr. 51. Éol. τρῆς, GRAMM.

Étym. indo-europ. *trei-es, trois ; cf. lat. trēs, tria ; sscr. tráyaḥ.

οἱ, αἱ, τρία τά ; gen. τριῶν ; dat. τρισί, also τριοῖσι Hippon. 51, and τρίεσσι Delph.3(5).80.21 (iv BC); Aeol. τρίσσι Inscr.Perg. 245 B 18 (Pitana); acc. τρεῖς (written τρες IG1². 24.16, 44.15, 188.37, 1085, al.), τρία ; Dor. nom. τρέες Leg. Gort. 9.48; τρῆς IG 12(3).1640 (Thera); τρῖς SIG 236 A 10 (Delph., iv BC), Tab.Heracl. 1.23; acc. τρίινς Leg. Gort. 5.54, al. (for τρίνς, lengthd. to correspond with the other cases); τρῖς IG1². 838, 839 (vi BC), SIG 239 D ii 28 (Delph., iv BC), Berl.Sitzb. 1927.158 (Cyrene) : — three, Il. 15.187, etc. ; τρία ἔπεα three words, prov. in Pi. N. 7.48, — for from the earliest times three was a sacred and lucky number, esp. with the Pythagoreans (cf. τριάς), Arist. Cael. 268a11; so τῶν τριῶν μίαν λαβεῖν εὔσοιαν S. Fr. 122; εἰ καὶ τῶν τριῶν ἓν οἴσομαι ib. 908; cf. σωτήρ 1.2; — διὰ τριῶν ἀπόλλυμαι I am thrice, i.e.
utterly, undone, E. Or. 434 (cf. τριάζω)· ἡ διὰ τριῶν ἀγωγή the ΄trivium΄, Simp. in Ph. 1171.34; ἵνα δήσῃ τρία τρία by threes, POxy. 121.19 (iii AD). (I.-E. stem trĭ-, fuller form trey-, nom. tréy-es (Skt. tráyas, Lat. tres), whence τρέες, contr. τρῆς and τρεῖς (written τρες IG1². 295.11); acc. tri-ns (Goth. þrins, Skt. trī΄n), whence τρῖς and τρίινς· in Gr. the nom. τρεῖς functions as acc. (as in Att.), or the acc. τρῖς as nom. (ll. cc.).)

οἱ, αἱ, τρία, τά, gen. τριῶν, dat. τρισί, Hippon. frg. 8 auch τριοῖσι, – drei, Hom. u. Folgde. Die Drei galt von jeher als eine heilige, glückbringende Zahl, τρία ἔπεα Pind. N. 7.48, u. so oft.