τραγ·ῳδός, οῦ (ὁ) [ᾰ]
   I litt. qui chante ou danse pendant l’immolation du bouc aux fêtes de Bacchus, AR. Pax 806, Av. 787 ; XÉN. Œc. 3, 9 ; ARSTT. Rhet. 3, 1, 3, etc. ;
   II p. ext. qui chante ou danse dans un chœur de tragédie, d’où :
      1 acteur tragique, tragédien, AR. Th. 391, etc. ;
      2 membre du chœur tragique, AR. Vesp. 1498, 1505 ; IS. 62, 20 ;
      3 poète tragique, PLAT. Rsp. 395 a ; DIPH. (ATH. 223 b) ;
      4 au plur. οἱ τρ. la tragédie, AR. Ran. 512, Pax 806, etc. ; ESCHN. 58, 42 ; 59, 23, etc. ; IS. 62, 19 ; PLUT. M. 63 a ; τραγῳδοῖς καινοῖς, DÉM. 243, 17 ; ESCHN. 58, 32 ; LUC. Tim. 51, à l’époque des tragédies nouvelles.

➳ Dans les inscr. att. CIA. 2, 971 a, 4 (peu après 350 av. J.C.), etc. ; v. Meisterh. p. 52, 8.

Étym. incert., traditionnellement τράγος, ᾄδω ; pour la formation cf. ῥαψῳδός.

ὁ, late Boeot. τραγαϜυδός (i.e. τραγαοιδός) IG 7.3195.21 (Orchom.) : — member of the tragic chorus, εἴ τις τ. φησιν ὀρχεῖσθαι καλῶς Ar. V. 1498, cf. 1505; usu. in pl., τῶν τ. τὸν χορόν Id. Pax 806 (lvr.); τοῖς χοροῖσι τῶν τ. Id. Av. 787 (troch.); τ. καὶ χοροί dub.l. in Th. 391 (v. τραγῳδικός)· χορηγὸς τραγῳδῶν D. 21.59; τραγῳδοὺς καταλέγειν IG1². 187.9; τραγῳδῶν (sc. ἐνίκα χορὸς οὗ) Περικλῆς Χολαργεὺς ἐχορήγει ib. 22.2318.9; παλαιὸν δρᾶμα πρῶτον παρεδίδαξαν οἱ τ. ib. 203; Ἀριφράδης τοὺς τ. ἐκωμῴδει, ὅτι ἅ οὐδεὶς ἂν εἴποι ἐν τῇ διαλέκτῳ, τούτοις χρῶνται Arist. Po. 1458b32; τοῖς δὲ τ. ἕτερος σεμνὸς πᾶσιν λόγος ἄλλος ὅδ’ ἐστίν CratesCom. 24; ὡς οἱ τ. φασιν οἷς ἐξουσία ἔστιν λέγειν ἅπαντα καὶ ποιεῖν μόνοις Diph. 30.4. pl. also, = tragedy or a performance of tragedy, ἐν τοῖσι τ. on the tragic stage, Ar. Av. 512; τραγῳδοῖς Aeschin. 3.36; οὐδὲ… ὑποκριταὶ κωμῳδοῖς τε καὶ τραγῳδοῖς οἱ αὐτοί Pl. R. 395a; τεθέασαι τραγῳδούς Men. Epit. 108; χορηγεῖν τραγῳδοῖς Is. 6.60; οἱ ἐν ἄστει τ. Aeschin. 3.41, cf. 154; καινοῖς τραγῳδοῖς at the performance of new tragedies, IG2². 956.34, 1028, Docum. ap. D. 18.54, cf. Aeschin. 3.34; θεωμένων καινοὺς τ. Ἀθηναίων Plu. Phoc. 19; νενικηκὼς τραγῳδοῖς And. 4.42, cf. Thphr. Char. 22.2; Διονυσίων τραγῳδοῖς Supp.Epigr. 1.362.29 (Samos, iv BC); Διονυσίων ᾗ τραγῳδοί on the day of the Dionysia on which there is a tragic performance, IG 12(8).640 (Peparethus, ii BC); τραγῳδῶν τῷ ἀγῶνι ib. 12(5).1341 (Paros, iii BC), 2². 1214; τραγῳδῶν τῷ ἀγῶνι τῷ καινῷ ib. 682.76; τραγῳδὸς ἦν ἀγὼν Διονύσια Men. 873 (fort. τραγῳδῶν or -δοῖς)· τοὺς γὰρ τραγῳδοὺς πρῶτον, εἰ βούλει, σκόπει ὡς ὠφελοῦσι πάντας Timocl. 6.8; εἰς τοὺς τραγῳδοὺς εὔθετ΄, οὐκ εἰς τὸν βίον Philem. 105.
performer (actor and singer) of tragedy, ἡ τῶν τ. ἐν τῇ σκευῇ πρὸς ἀλλήλους ὁμιλία Arist. Oec. 1344a21; ὑπεκρίθησαν τ. μὲν Θεσσαλὸς κτλ. Chares 4 J., cf. Plu. 2.334d; Νεοπτόλεμος ὁ τ. D.S. 16.92, cf. IG2². 1132.39 (Delph., iii BC); Αἰσώπῳ τῷ τ. Plu. Cic. 5; οἵδε ἐπεδείξαντο τῷ θεῷ…; τραγῳδοί· Θεόδωρος Μεγαρεύς, Φιλοκλείδης Χαλκιδεύς IG 11(2).105.17 (Delos, iii BC); ὡς οἱ κακοὶ τ. μόνοι ᾆσαι οὐ δύνανται ἀλλὰ μετὰ πολλῶν Arr. Epict. 3.14.1; οἱ τ. χοροῦ δέονται φίλων συνᾳδόντων Plu. 2.63a; ἐπειδὴ Νίκων… τ.… ἀξιωθεὶς ἐπέδωκε τῷ θεῷ ἁμέραν καὶ ἀγωνίξατο… · καλέσαι… αὐτὸν καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ τοὺς ἄρχοντας καὶ ἐν τὸ πρυτανεῖον SIG 659.3 (Delph., ii BC), cf. 424.42 (Delph., iii BC), al., OGI 51.47 (Egypt, iii BC), IG 7.3196.19 (Orchom. Boeot.), D.Chr. 33.8, Luc. Nav. 46, Anach. 23, Hist. Conscr. 1, 22, M.Ant 3.8; τραγῳδούς miswritten for -δός in SIG 509.12 (Delph., iii BC), and perh. in IG 7.1773.21 (Thespiae).
tragic poet, Vit. Aeschyli p. 123 Westermann, Sch. Ar. Ra. 86; this sense is doubtful in CratesCom. 24, Diph. 30.4, Timocl. 6.8, Pl. R. 395a, Arist. Po. 1458b32 (v. supr. I. 1 fin., 2).

ὁ, eigtl. der Bockssänger, d.i. der tragische Dichter und Sänger, welches ursprünglich eine und dieselbe Person war ; vgl. über den Ursprung des Namens τραγῳδία. – Als die Dichter aufhörten, selbst mitzuspielen, verstand man unter τραγῳδός den tragischen Schauspieler, von dem man den Dichter durch τραγῳδοποιός unterschied, Ammon. p. 86 ; s. Plat. Rep. III.395a.