ή, όν
   I qui concerne la tension :
      1 qui tend ou peut tendre, PHIL. ;
      2 qui se tend, ARSTT. P.A. 4, 12, 14 ;
   II t. de mus. et de métr. qui concerne le ton ou l’intonation ; subst. τὸ τονικόν :
      1 le ton entier p. opp. à ἡμιτόνιον, SEXT. M. 6, 51 ;
      2 l’accentuation, DYSC. Pron. 43 b.

Étym. τόνος.

ή, όν, of or for stretching, capable of extension, ὄρνιθες κατὰ πτέρυγας τονικοί Arist. PA 693b12. Mus., τὸ τονικὸν [χρῶμα] (opp. τὸ ἡμιτόνιον (fort. ἡμιόλιον, cf. Cleonid. Harm. 7) and τὸ μαλακόν), one of the three forms of χρῶμα or chromatic scale, S.E. M. 6.51.
of or for accents, τονικὰ παραγγέλματα A.D. Adv. 181.9 (so περὶ τ. π., treatise by Jo. Alex.); τὸ τονικόν A.D. Pron. 35.13.
resulting from τόνος II. 4, κίνησις, of God, opp. μεταβατικῶς κινούμενος, Stoic. 2.149, cf. 147, al.
contractile, ἐνέργεια, of a muscle, Gal. 4.436; [πέπερι] στομάχου τονικώτερον Id. 6.265. Adv. -κῶς Id. 4.435.

durch Spannung bewirkt, tönend, in einem Tone bestehend, Sp.; – τὸ τ., der ganze Ton, S.Emp.