ά, όν, courageux ou hardi, audacieux, ANT. 122, 30, AND. 15, 3 ; LYS. 110, 5 ; τὸ τ. THC. 1, 102, hardiesse.

• Cp. -ότερος, THC. 2, 87 ; ISOCR. 298 b ; PLAT. Soph. 267 d ; MÉN. (STOB. Fl. 4, 35) ; sup. -ότατος, THC. 1, 74 ; ISOCR. 31 a ; POL. 15, 35, 6.

Étym. τόλμα.

ά, όν, usual prose form for τολμήεις, Antipho 3.3.1, And. 1.110, Lys. 7.19, etc. ; οἱ τολμηρότατοι Isoc. 3.21; προθυμία τολμηροτάτη Th. 1.74; τὸ τ. τινῶν their hardihood, ib. 102; τὸ τολμηρότερον your greater daring, Id. 2.87; τ. πολλὰ δρᾶν Arist. EN 1117a2; κἂν εἰ τολμηρότερον εἰρῆσθαι Pl. Sph. 267d; also in Poets, E. Supp. 305, Ar. Nu. 445 (anap.), Bion 1.60; ἀνοίας οὐδὲν τολμηρότερον Men. 738; opp. εὔτολμος, Id. Mon. 153. Adv. -ρῶς Th. 3.74, 83, X. Smp. 2.12, etc. ; Comp. τολμηρότερον Th. 4.126, Plb. 1.17.7, Ep. Rom. 15.15; Sup. τολμηρότατα Poll. 3.136.

gew, pros. Form, auch Tragg., wie Eur. Suppl. 317, statt τολμήεις, kühn ; Antiph. 3 γ 1 ; Andoc. 1.110 ; Lys. 31.1 ; Thuc. 1.74, 4.126 ; Plat. Legg. VIII.835c ; neben ἰταμός, dem βραδύς u. ὀκνηρός entgeggstzt, Dem. 25.24 ; auch tadelnd, im superl., Isocr. 3.21 ; Sp., σὺν νῷ τολμηρότατος Pol. 13.35.6.
• Adv., Thuc. 3.83.