ή, όν:
      1 propre à couper, tranchant, PLAT. Tim. 56 a ;
      2 p. anal. coupant, pénétrant, en parl. d’une odeur pénétrante, TH. Od. 62 ; d’un souffle ou d’un vent pénétrant, TH. C.P. 5, 13, 7 ; d’un froid intense, PLUT. M. 697 b ;
      3 t. de rhét. précis, concis, DH. Dem. 58.

• Sup. -ώτατος, PLAT. Tim. 56 a.

Étym. τμητός.

ή, όν, able to cut, cutting, κίσηρις Thphr. Lap. 22; -ώτατος Pl. Ti. 56a, Sor. 1.80; τὸ τ. Arist. Metaph. 1020b29. Adv. -κῶς, gloss on τμήδην, Sch. D Il. 7.262.
cutting, piercing, of cold, Thphr. CP 5.13.7; biting, pungent, of smell, μύρα Id. Od. 60 (62); πνεῦμα δριμὺ καὶ τ. Plu. 2.697b.
solvent, τὰ δριμέα… ἐστὶν τ. καὶ λεπτυντικά Sor. 1.46, cf. Gal. 6.266 (Sup.), 11.41 (Comp.), al. ; ῥάφανος τ. χυμῶν Alex.Aphr. Pr. 1.42. metaph, concise, trenchant, λόγος Hermog. Id. 2.1; τ. βραχυλογίᾳ D.H. Dem. 58. Adv. -κῶς, λέγεσθαι κατὰ τὸ μῆκος Hermog. l.c.

schneidend, zerschneidend, trennend, τμητικώτατον Plat. Tim. 56a ; durchdringend, πνεῦμα δριμὺ καὶ τμητικὸν ἡ συκῆ ἀφίησιν, Plut. Symp. 6.10.