ή, όν [τῑμ]
   I relatif à une estimation, d’où :
      1 relatif à la fixation d’une peine : πινάκιον τιμητικόν, AR. Vesp. 167, tablette de juge ;
      2 à Rome, qui concerne le censeur ou la censure, PLUT. Æmil. 38, etc. ; ὁ τιμητικός, PLUT. T. Gracch. 4, personnage ayant exercé la censure ;
   II disposé à honorer, respectueux de, gén. PLUT. M. 120 a.

Étym. τιμάω.

ή, όν, estimating; for determining the amount of punishment, πινάκιον τ. Ar. V. 167. ἀνὴρ τ., = Lat. vir censorius, one who has been censor (< τιμητής), Plu. TG 4; τ. οἶκοι, τ. ὑπομνήματα, D.H. 1.74; ἡ τ. ἀρχή, = τιμητεία, Plu. Aem. 38; ἄρχοντα τὸν διὰ πέντε ἐτῶν τιμητικὸν (sc. ἀγῶνα) Ἀφροδίτης IG 14.745 (Naples).
doing honour to, τινων Plu. 2.120a; πρὸς Ῥωμαίους τὸ κὸν τηρῶν J. AJ 19.8.1; cf. τιμικόν. Adv. -κῶς, χρῆσθαί τινι Ph. 1.613, cf. 273 (but, in the manner befitting an assessor, OGI 565.20 (Oenoanda)).

[τῑ], schätzend, ehrend ; – abschätzend ; πινάκιον, Ar. Vesp. 167, das Stimmtäfelchen der Richter, ὅπου τὴν μακρὰν χαράσσοντες κατεδίκαζον ἢ τὴν μικρὰν καὶ ἀπέλυον, Schol.; – ὁ τιμητικός, vir censorius, der Censor gewesen ist ; ἡ τιμητικὴ ἀρχή, = τιμητεία, Plut. Aem. 38.