ήεσσα, ῆεν [ῑ]
      1 honoré, considéré, estimé, en parl. de pers. IL. 9, 605 ; OD. 13, 129 ; 18, 161 ;
      2 digne de prix, précieux, en parl. de choses, IL. 18, 475 ; OD. 1, 312 ; 8, 393.

• Cp. τιμηέστερος, OD. 1, 393 ; • Sup. τιμηέστατος, OD. 4, 614 ; 15, 114.

➳ Masc. contr. : nom. τιμῇς, IL. 9, 605, et acc. τιμῆντα, IL. 18, 475 ; dor. τιμάεις [ᾱ] PD. I. 4, 12 (3, 25).

Étym. τιμή.

εσσα, εν, acc. τιμήϜεντα (τιμετε lapis) prob. in Supp.Epigr. 4.44 (Sicily); contr. τιμῆς Il. 9.605; acc. τιμῆντα 18.475; Dor. τιμάεις BCH 21.599 (Delph., iv BC); pl. τιμάεντες Pi. I. 4 (3).7 (25); Pamphyl. fem. τιμάϜεσα Schwyzer 686.6 : — honoured, esteemed, of men or gods, Il. 9.605, Od. 13.129, 18.161; Comp., τιμηέστερος πέλεται 1.393. of things, prized, costly, χρυσός Il. 18.475, Od. 8.393; δῶρον 1.312; Sup., [δῶρον] τιμηέστατον 4.614, 15.114; ἐμπόλημα τιμηέστατον Com.Adesp. 1226; Dor. contr. Sup. τιμαστάτων (gen. pl.) may perh. be restored in Archyt. ap. Stob. 1.48.6 (τιμαιέτατων, τιμαετάτων, τιμαοτάτων codd., τιμαεστάτων cj. Gaisf.).

[ῑ], εσσα, εν, zsgzn τιμῇς, Il. 9.605, acc. τιμῆντα, Il. 18.475, u. dor. τιμᾶντα, Pind.; geschätzt, geehrt, in Ansehen stehend ; von Menschen, Od. 13.129, 18.160 ; von Sachen, wertvoll, kostbar, χρυσός, δῶρον, Od. 1.312, 8.393, 11.327 ; τιμηέστερος, 1.393 ; superl. τιμηέστατος, 4.614, 15.114 ; τιμάεντες, Pind. I. 3.25 ; und einzeln bei sp.D.