Dor. τατάομαι, (< τήτη) Pass., only used in pres., to be in want, σὺ δὲ τητᾷ Hes. Op. 408; τὸ τητᾶσθαι privation, S. El. 265; τητῶνται shd. be read for ἡττῶνται (or ἀπατῶνται) in X. Cyr. 8.4.33. elsewh. always c. gen., to be in want of, be deprived or bereft of, φίλων τατώμενος Pi. N. 10.78, cf. E. Hel. 274; [ἀνδρός], πατρός, νυμφίων, S. OC 1618, E. Heracl. 24, Hec. 324; τῶν ἐμῶν τ. πρὸς τοῦ κακίστου S. Ph. 383; ἀδέρκτων ὀμμάτων Id. OC 1200; Ἑλλάδος τητώμενοι E. Heracl. 31; χορῶν τ. Id. El. 310; χαρμάτων τητώμεθα Id. Or. 1084; ῥυθμοῦ τε καὶ ἁρμονίας Pl. Lg. 810b; εὐγενείας Arist. EN 1099b2; ἔργου Jul. Or. 4.134c.