τηλε·κλειτός, ός, όν, connu au loin, célèbre, IL. 5, 491, etc. ; OD. 11, 308, etc.

➳ Fém. -ή, A.RH. 3, 1097.

Étym. τ. κλειτός.

όν, also ή, όν (A.R. 3.1097) : — far-famed, Φοῖνιξ Il. 14.321; Ἐφιάλτης Od. 11.308; Ἰκάριος 19.546; so also as epith. of the Trojan ἐπίκουροι, Il. 5.491, 6.111, 9.233, 11.564 (v.l.), 12.108; written τηλεκλητοί in some codd. (-κλειτός fr. -κλεϜετος, cf. τηλεκλυτός.)

weit berühmt, im fernen Lande berühmt ; Φοίνιξ, Il. 14.321 ; Ἐφιάλτης, Od. 11.308 ; Ἰκάριος, 19.546 ; sonst von den Bundesgenossen der Trojaner, τηλεκλειτοί τ' ἐπίκουροι, Il. 5.491, 6.111, 9.233, 12.108, wo Wolf τηλεκλητοί schrieb, Buttmann aber Lexil. I p. 93 ff. u. Spitzner exc. XI ad Il. sich für τηλεκλειτός entscheiden, wie auch Bekker liest, da die Bundesgenossen auch sonst »berühmt« genannt werden ; Hes. Sc. 327 ; u. sp.D., wie Ap.Rh. 3.1097 (wo τηλεκλειτήν, nicht mit Well. τηλεκλείτην zu schreiben). Vgl. ἀγακλειτός.