όνος (ἡ) :
      1 liquéfaction, fusion, DS. 1, 39 ;
      2 putréfaction, pourriture, PLAT. Tim. 82 e ; au pl. T. LOCR. 102 c ;
      3 consomption, dépérissement, OD. 11, 201 ; APP. Civ. 1, 107 ;
      4 remède contre l’obésité, HPC. 665, 39.

Étym. τήκω.

όνος, ἡ, melting, of snow, D.S. 1.39.
wasting away, consumption, Od. 11.201; τοῦ σκήνεος Aret. SD 1.14; νούσων τακεδόνες (Dor. form) Supp.Epigr. 2.615 (Teos, metr.); νόσῳ τηκεδόνι χρώμενος App. BC 1.107.
a means for reducing one΄s weight, Hp. Mul. 2.180.
putrefaction, σαρκὸς τακεδόνες Ti.Locr. 102c, cf. Pl. Ti. 82e; τ. πιμελῆς Gal. 16.703.

όνος, ἡ, das Schmelzen, Zerschmelzen des Schnees, DS. 1.39 ; das Verwesen, σαρκός, Tim.Locr. 102c ; vgl. Plat. Tim. 82e ; die Abzehrung, bes. als Krankheit, die Schwindsucht, οὔ τις οὖν μοι νοῦσος ἐπήλυθεν, ἥτε μάλιστα τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν, Od. 11.201 ; Sp., εὐνῆς, Agath. 7 (V.289); ein zehrendes Mittel gegen das Fettwerden, Medic.