ου (τὸ) bette ou poirée, plante, TH. H.P. 1, 3, 2, etc. ; ANTIPH. (Com. fr. 3, 99) ; EUB. 3, 222 Meineke, etc. ; au plur. AR. Pax 1014 ; PHÉRÉCR. (Com. fr. 2, 300), etc.

➳ Ion. et néo-att. σεῦτλον, BATR. 162 ; HPC. Art. 829 ; ALEX. (Com. fr. 3, 448) ; LUC. J. voc. 9.

τό, Ion. and later Att. σεῦτλον, beet, Beta maritima, Batr. 162, Hp. Art. 63, Thphr. HP 1.6.6, freq. in Com. ; τέμαχος ἐν τεύτλου… κρύπτεται στεγάσμασιν Antiph. 181 (troch.); τεύτλῳ περὶ σῶμα καλυπτὰ ἔγχελυς Eub. 35 (lyr.); more freq. in pl., τεύτλοισί τ’ ἐγχέλεια συγκεκαλυμμένα Pherecr. 108.12, cf. Ar. Pax 1014 (lyr.); ἐγχέλεις τεῦτλ’ ἀμπεχόμεναι Eub. 37, cf. 93; — the later Com. ridicule the use of the Ion. forms, ἐὰν μὲν τευτλίον [εἴπῃ], παρείδομεν· ἐὰν δὲ σεῦτλον, ἀσμένως ἠκούσαμεν, -ὡς οὐ τὸ σεῦτλον ταὐτὸν ὂν τῷ τευτλίῳ Alex. 142.5; ἐπὰν δὲ καλέσῃ… τὸ τευτλίον… σεῦτλα Euphro 3; τεῦτλα τευτλίδας (prob. σευτλ-) καλῶν Diph. 47; the form τεῦτλον is used by Diocl. Fr. 119, Gal. 6.298, al. ; σεῦτλον in PPetr. 3 p. 326 (iii BC), PCair. Zen. 232v (iii BC), BGU 1118.17 (i BC), PLond. 3.964.15 (iii AD), Edict.Diocl. 6.14, Gp. 8.33, al. ; [σεῦ]τλος, τό, prob. in Bell-Nock-Thompson Magical Texts from a Bilingual Papyrus p. 19 (iii/iv AD).

τό, att. statt des ion. u. gemeinen σεῦτλον, ein Küchengewächs, Mangold, Ar. Pax 979 u. a. comici.