τεχνάω-ῶ, fabriquer avec art, au pass. XÉN. Cyr. 8, 6, 23 ;

Moy. τεχνάομαι-ῶμαι (f. τεχνήσομαι, ao. ἐτεχνησάμην, pf. τετέχνημαι) :
      1 pratiquer un art, acc. XÉN. Cyr. 8, 2, 5 ;
      2 fabriquer avec art, acc. OD. 5, 259 ; fig. employer son art, son habileté, avec l’inf. THC. 4, 26 ; avec ὡς et le sbj. HH. Ap. 326, pour que, etc. ; avec un relat. τί, XÉN. Ages. 9, 3, pour trouver ce que, etc. ;
      3 en mauv. part, tramer, machiner, acc. SOPH. Tr. 534, Ant. 490, Ph. 80 ; abs. SOPH. Aj. 86 ; EUR. Med. 369, etc. ; AR. Vesp. 177.

➳ Prés. ion. τεχνέομαι, HPC. 6, 360. Pf. 3 pl. ion. τετεχνέαται, HPC. 1, 628.

Étym. τέχνη.

künstlich bearbeiten ; γυναῖκες ἱστὸν τεχνῆσαι, Od. 7.110, wo Bekker τεχνῆσσαι schreibt (s. τεχνήεις); häufiger im med., ταῦτα δ' ἐγὼν αὐτὸς τεχνήσομαι ἠδὲ νοήσω, Il. 23.415 ; ὁ δ' εὖ τεχνήσατο καὶ τά, Od. 5.259, vgl. 11.613 ; übertr., Etwas künstlich ersinnen, Kunst od. List brauchen, τεχνήσομαι, ὥς κε γένηται παῖς ἐμός, H.h. Apoll. 325. – So auch Eur. Heracl. 1003 u. öfter ; u. Soph., χερσὶν ἁτεχνησάμην Trach. 534, τῆς τεχνωμένης τάδε 924, τεχνᾶσθαι κακά Phil. 80, u. so, im schlimmen Sinne, Ant. 490 ; Ar. Vesp. 176 ; und in Prosa : παντὶ τρόπῳ ἑκάτεροι ἐτεχνῶντο, οἱ μὲν ἐσπέμπειν τὰ σιτία, οἱ δὲ μὴ λανθάνειν σφᾶς, Thuc. 4.26 ; Xen. Cyr. 8.2.5, der aber τεχνῷτο auch passivisch braucht, 8.6.23.