τετρά·κωμος, ος, ον [ᾰ] célébré par les quatre bourgs (du Pirée, de Phalère, de Xypétè et de Thymætades) ; comme subst. ὁ τ. (sous-ent. ὕμνος) chant de victoire avec danses en l’honneur d’Héraclès, TRYPH. (ATH. 618 c).

Étym. τ. κῶμος.

ὁ, a triumphal song and dance sacred to Heracles and also called τέσσαρες κῶμοι, Trypho ap. Ath. 14.618c, Hsch. ; ὁ δὲ τ., τὸ τῆς ὀρχήσεως εἶδος, οὐκ οἶδα εἴ τι προσῆκον ἦν τοῖς Ἀθήνησι τ., οἳ ἦσαν Πειραιεῖς Φαληρεῖς Ξυπεταίονες Θυμοιτάδαι (leg. Θυμαιτ-, cf. IG2². 1598, 3102) Poll. 4.105; τοῦ τετρακώμου Ἡρακλείου, ἐν ᾧ τοὺς γυμνικοὺς ἀγῶνας ἐτίθεσαν τοῖς Παναθηναίοις St.Byz. s.v. Ἐχελίδαι.