ή, όν, de charpentier, PLAT. Epin. 975 b, etc. ; subst. ἡ τεκτονική (s.-e. τέχνη) XÉN. Œc. 1, 1 ; PLAT. Prot. 324 e, etc. l’art du charpentier ou du menuisier ; τὸ τεκτονικόν, PLAT. Crat. 416 d, m. sign. ; ὁ τεκτονικός, XÉN. Mem. 1, 1, 7 ; PLAT. Rsp. 443, etc. le charpentier ou le menuisier.

Étym. τέκτων.

ή, όν, practised or skilled in building, Pl. Grg. 460b; as Subst., a good carpenter or builder, Id. R. 443c, etc. ; as opp. to a smith (χαλκευτικός), X. Mem. 1.1.7; ἡ τεκτονική (sc. τέχνη) joiners’ work, carpentry, freq. in Pl., Plt. 280c, al. ; as opp. to smiths’ work (χαλκεία, ἡ χαλκευτική), Id. Prt. 324e, X. Oec. 1.1, cf. D.L. 3.100; τὸ τεκτονικόν skill in carpentry, Pl. Cra. 416d.
of or for a joiner or carpenter, ὄργανα Id. Epin. 975c; χρεία Thphr. HP 5.1.12; κόλλα Gal. 12.829, CPHerm. p. 77 (iii AD); τὰ τ.
joinery, PMich. Zen. 38.55 (iii BC); κεφάλαιον τεκτονικοῦ prob. in IG1². 374.140.

zum Zimmermann od. Baumeister gehörig, im Bauen geschickt ; ὁ τεκτ., der Zimmermann od. Baumeister, Plat. Rep. IV.443c u. öfter ; ἡ τεκτονική, sc. τέχνη, Baukunst, Euthyd. 281a ; neben χαλκεία, Prot. 324e ; bes. Kunst der Holzbearbeitung im Ggstz der Metallverarbeitung, χαλκευτική, DL. 3.100, wie auch Xen. τὸν τεκτονικὸν ἢ χαλκευτικόν neben einander stellt, Mem. 1.1.7, vgl. Oec. 12.3.

practised or skilled in building , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]: as Substantive a good carpenter or builder , opp. to a smith, [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]: —; ἡ -κή (i.e. τέχνη); joiners' work, carpentry , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)], etc. (ML)