α, ον :
      1 de taureau, ESCHL. Sept. 44 ; SOPH. Tr. 518, etc. ; EUR. Hel. 1555 ; AR. Eq. 83 ; THCR. Idyl. 27, 70, etc. ;
      2 fait de peau de taureau, IL. 10, 258 ; 13, 161, etc.

➳ Fém. -ος, EUR. Hel. 1582 ; dans une inscr. att. acc. fém. ταυρείαν, réduit à ταυρέαν, CIA. 2, add. 834 b, 2, 25 (329 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 22 ; cf. ταύρεος.

Étym. ταῦρος.

α, ον, also ος, ον E. Hel. 1582 : — of bulls, oxen, or cows, φόνος A. Th. 44; κέρατα, αἷμα, S. Tr. 518 (lyr.), Fr. 178, Ar. Eq. 83; χολή Sor. 1.64, POxy. 234.45 (ii/iii AD), PHolm. 6.37, al. ; στέαρ Sor. 2.14, Gal. 10.957; πούς E. Hel. 1555; ἀγέλαι Theoc. 27.71; βρίμας ταυρείους Orph. Fr. 79.
of bull΄s-hide, κυνέη, ἀσπίς, Il. 10.258, 13.161, etc. ; ἱμάντες Onos. 10.4; cf. ταυρεία and ταύρεος.

auch 2 Endgn, Eur., vom Stiere, vom Rinde ; bes. rindsledern, κυνέη, ἀσπίς, Il. 10.258, 13.161, 163, 16.360 ; φόνος, der Stiere, Aesch. Spt. 44 ; κέρατα, Soph. Trach. 517 ; πούς, Eur. Hel. 1571 ; ἐπὶ ταυρείῳ σφαγῇ, 1598 ; αἷμα, Ar. Eq. 83.