ταπεινόω-ῶ [ᾰ] abaisser :
   I au propre, en parl. du visage, HPC. Coac. 152 ; d’une montagne, NT. Luc. 3, 5 ; d’une rivière, DS. 1, 36 ;
   II fig. :
      1 amoindrir, diminuer, acc. PLUT. Per. 32 ; au pass. PLAT. Tim. 72 d ;
      2 abaisser, humilier, XÉN. An. 6, 3, 18 ; PLAT. Lys. 210 e, etc. ; au pass. XÉN. Mem. 3, 5, 4 ; PLAT. Phædr. 254 e, Rsp. 553 c, etc. ;
      3 rendre humble, acc. NT. Matth. 23, 12, etc. ; au pass. s’humilier, MÉN. 4, 102 Meineke ;
      4 décourager, POL. 6, 15, 7.

Étym. ταπεινός.

lower, in point of height, reduce, σπλῆνα (swollen spleen) Dsc. 2.155; — Pass., πᾶν ὄρος ταπεινωθήσεται LXX Is. 40.4; πρόσωπον ἐκ μετεώρου ταπεινούμενον Hp. Coac. 208; of a plant, decrease in size, Thphr. HP 7.13.9; of rivers, D.S. 1.36; Astrol., of a planet, suffer dejection, Vett.Val. 119.15. metaph, lessen, τὸν φθόνον Plu. Per. 32; τὸ ἐν μέλιτι χολῶδες Gal. 15.683 (to expl. κολάζεται in Hp. Acut. 59); disparage, minimize, Plb. 6.15.7, cf. 3.85.7; — Pass., to be lowered or lessened, Pl. Ti. 72d.
humble, abase, X. An. 6.3.18; τ. καὶ συστέλλων Pl. Ly. 210e; ταπεινώσαντες… τοὺς νῦν ἐπηρμένους Aeschin. 3.235; — Pass., ταπεινωθεὶς ἕπεται Pl. Phdr. 254e; ὑπὸ πενίας Id. R. 553c, Phld. Rh. 1.225 S. ; τεταπείνωται ἡ τῶν Ἀθηναίων δόξα X. Mem. 3.5.4; ἐταπεινοῦντο ταῖς ἐλπίσι D.S. 13.11; τεταπεινωμένων τῶν ἄλλων διὰ τὴν τῶν πραγμάτων κατάστασιν Anon. Oxy. 664.22.
violate a woman, LXX Ge. 34.2, 2 Ki. 13.12, 14, Ez. 22.10, 11. in moral sense, make lowly, humble, ἑαυτόν Phld. Vit. p. 38 J., Ev. Matt. 23.12, al. ; — Pass., humble oneself, τὴν θεὸν ἐξιλάσαντο τῷ ταπεινοῦσθαι σφόδρα Men. 544, cf. LXX Ge. 16.9, Si. 18.21, 1 Ep. Pet. 5.6. esp. of fasting or abstinence, θεοῦ ᾧ πᾶσα ψυχὴ ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ (i.e. on a fast-day) ταπεινοῦται μεθ’ ἱκετείας SIG 1181.11 (Rhenea, Jewish, ii AD); ἐὰν ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐμπλήσῃς feed the hungry, LXX Is. 58.10, cf. Le. 23.27, al. ; οἶδα ταπεινοῦσθαι, opp. περισσεύειν, Ep. Phil. 4.12.

niedrig machen, erniedrigen, vermindern, καὶ συστέλλειν, Plat. Lys. 210e ; u. übertr., kleinmütig machen ; demütigen, ταπεινωθεὶς ὑπὸ πενίας, Rep. VIII.553c ; Theaet. 191a u. öfter ; τεταπείνωται ἡ τῶν Ἀθηναίων δόξα, Xen. Mem. 3.5.4, vgl. An. 6.1.18 ; τοὺς ἐπηρμένους, Aesch. 3.235 ; πόρρωθεν τὴν ψυχὴν ταπεινώσας, Luc. Nigr. 21 ; auch ταπεινῶν αὐτοὺς ταῖς ψυχαῖς, Pol. 3.116.8.

ταπεινόω, -ῶ
(< ταπεινός), [in LXX chiefly for עָנָה, also for שָׁפֵל, כָּנַע, etc. ;]
to make low: ὄρος (βουνόν), Luk.3:5 (LXX). Metaph., to humble, abase: Mat.18:4 23:12, Luk.14:11 18:14, 2Co.11:7 12:21, Php.2:8; pass., Mat.23:12, Luk.14:11 18:14, Php.4:12; id. with mid. sense, Jas.4:10, 1Pe.5:6.†
(AS)