ου (ἡ) [ῐᾰ]
      1 chaux, ARSTT. Meteor. 4, 6, 11 ; 4, 11, 1 ; LUC. H. conscr. 62, etc. ;
      2 plâtre, gypse, HÉS. Sc. 141 ;
      3 marbre, éclat de marbre, LUC. Somn. 6.

also τέτανος, Hsch., ἡ, a white earth, prob.
gypsum, Hes. Sc. 141, Luc. Hist. Conscr. 62, Alex. 21; also, chalk, lime, Arist. Mete. 383b8, 389a28; mixed with χάλιξ, Str. 5.44.6; τ. ἐσβεσμένη Aret. CA 2.3; opp. τ. ζῶσα Aët. 1.393; οἴκου τὴν ἐκ τῆς τ. διασῴζοντος ποιότητα (a cause of insanity) Gal. 16.531; τ. ὕδατι βραχεῖσα Id. 18(2).202; λαβὼν τ. θερμὴν φύρασον ὄξει PHolm. 4.9; meaning indeterm. in Poll. 7.124; τ. μέλαινα Hippiatr. 80; tetanos, = galbanus, Gloss. ; also, marble-scrapings, Luc. Somn. 6. (Perh. from the Thessalian placename Τίτανος, cf. Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνα Il. 2.735, not conversely as Sch. Il. l.c.)

ἡ, Kalk, Gyps, Hes. Sc. 141 ; überh. weiße Erde, Kreide ; das Abgeschabte von Marmor, Luc. somn. 6. S. Τίτανος.