ας (ἡ) cendre, IL. 18, 25 ; 23, 251 ; AR. Nub. 178 ; PLAT. Lys. 210 a.

➳ Ion. τέφρη, IL. ll. cc.

Étym. R. indo-europ. *d^heg^wh-, brûler ; cf. lat. febris, foveō, sscr. dáhati.

Ep. and Ion. τέφρη, ἡ, ashes, as of the funeral pile, Il. 23.251; νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαιν’ ἀμφίζανε τέφρη 18.25; ὁ ἀὴρ ὁ ἐγκατακλειόμενος ἐν ταῖς θήκαις (coffins)… διαλύει πάντ’ εἰς τ. Thphr. Ign. 47; τ. πηγνυμένη νιφετὸν [σημαίνει] Id. Sign. 42; κἠπὶ τὴν τέφρην οἰχνεῖ (sc. τὸ πῦρ) Call. in PSI 11.1216.35; καταπάσας τέφραν, ἐμπάσαι τῆς τέφρας, Ar. Nu. 177, Pl. Ly. 210a; δόξαι τινὰ ψάμμον ἢ τ. ἐσθίειν Gal. 6.782; ἐκκρίνασα τὴν οἷον τ. τῶν ὑπεροπτηθέντων χυμῶν Id. 18(2).279; τέφρᾳ τιλθῆναι, prob.
lime, Ar. Nu. 1083 (τίτανος is a form of τ. acc. to Gal. 12.140); ἡ τ. ἡ Φρυγία was used for eye-disease, Arist. Mir. 834b30 (cf. Pl. l.c.); so τ. κληματίνη Dsc. 5.117; τῆς τ. πλυθείσης ἡ κονία (cf. κονία II) γίνεται Gal. 12.222, cf. Thphr. HP 5.9.5; prov., ὅρκους… εἰς τέφραν γράφειν Philonid. 7; tefre, = nugacitas, Gloss. (With τεφ- [from θεφ-] cf. Skt. dáhati, Lith. degù ΄burn΄, Lat. favilla, Gr. θέπτανος.)

ἡ, ep. u. ion. τέφρη (verwandt mit θάπτω, τάφος), Asche des Scheiterhaufens, überhaupt Asche, auch anderer Staub, Sand ; Il. 13.751 und 18.25, wo es vom Ausdrucke der höchsten Trauer heißt νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαιν' ἀμφίζανε τέφρη ; so auch bei Sp.; λεπτὴν τέφραν καταπάττειν, Ar. Nub. 178 ; τέφρᾳ τίλλεσθαι, 1066 ; Euen. 14 (IX.62); u. in Prosa, ἐμπάσαι τῆς τέφρας, Plat. Lys. 210a. sprichwörtl. ὅρκους εἰς τέφραν γράφειν, Philonid. in Phot. bibl. p. 530.15.