and ἔτετμον, Ep. aor. without any pres. in use, used by Hom. in indic. both with and without augm. : — overtake, reach, find, ἔνθ’ ὅ γε Νέστορ’ ἔτετμε Il. 4.293, cf. 6.515, Od. 3.256, al. ; ὃν… γῆρας ἔτετμεν 1.218; οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν Il. 6.374, cf. Od. 5.58; ὄφρ’ ἔτι… μητέρα τέτμῃς 15.15; 3 pl. τέτμον A.R. 3.1275; opt. τέτμοιμεν Theoc. 25.61. c. gen., partake of, have allotted one, ὃς δέ κε τέτμῃ ἀταρτηροῖο γενέθλης Hes. Th. 610.