ου (τὸ) c. τέρεμνον, au plur. EUR. Hipp. 536, 769 ; Alc. 457.

or τέρεμνον, τό, a word used esp. by E., but only in pl. and always (except once, τέραμνά τ’ οἴκων Hipp. 418) in lyr. passages, chamber, house, like μέλαθρα, τ. ἀπὸ νυμφιδίων Hipp. 768; παστάδων ὑπὲρ τ. Or. 1371; Περγάμων… καταίθεται τ. Tr. 1296; ἐξ Ἀΐδα τεράμνων Alc. 457; ἐπὶ Πυθίοις τ. Hipp. 536; ὑπὲρ τέραμνα Ph. 333; dat. sg. τεράμνῳ Maiist. 12; also in late Prose, τέρεμνα Artem. 2.10. [-εμνα Or. 1371 codd. ALP, Ph. 333 codd. VA, Hipp. 418 codd. exc. L, which has -α-; Maiist. l.c. corroborates the spelling -αμνον.]

ἁπαλόν, ἑψανόν, Phot., Suid.

τό, = τέραμνος ; Eur. Alc. 459, Phoen. 335 ; οἰνοπλῆγα, Antip.Sid. 29 (IX.323).