σύρροος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

σύρροος

Bailly

σύρροος-ους, οος-ους, οον-ουν, qui coule avec, qui unit son cours à ou se réunit, en coulant, avec, dat. T. LOCR. 101 e, 104 a ; POL. 10, 10, 12 ; ὁ σ. ARSTT. H.A. 10, 7, 12, confluent.

Étym. συρρέω.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ον, contr. σύρρους, ουν, flowing together, confluent, Ti.Locr. 101e, 104a; λίμνη τῇ θαλάττῃ σ. Plb. 10.10.12, cf. 4.40.9; abs., Str. 4.1.2, al. ; of an isthmus, σύρρουν ποτὲ ὑπάρξαντα, i.e. once covered by the seas, Id. 1.2.32. σύρρους, ὁ, compluvium, Gloss.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

zusammenfließend, durch den Fluß, das Fließen zusammenhangend ; Tim.Locr. 101e, 104a ; λίμνη τῇ θαλάττῃ σύρροος, Pol. 10.10.12. – Als subst. = σύρροια, Arist. H.A. 10.7.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)