σύρ·γαστρος, ου (ὁ) :
      1 qui traîne son ventre à terre (ver, reptile, serpent) ANTH. 15, 26 ;
      2 qui a le ventre tiré, qui meurt de faim, homme de peine, ALCIPHR. 3, 19, 63.

Étym. σύρω, γαστήρ.

ὁ, (< σύρω, γαστήρ) trailing the belly, as a snake, AP 15.26.14 (Dosiad. Ara). metaph, day-labourer, Alciphr. 3.19, 63; also συργάστωρ, ορος, ὁ, v.l. ibid. (in 63). — Both words are expld. by συοφορβός or ὑ(ο)φορβός in Hsch., Phot., EM 736.25 (Συργάστωρ is also an ὄνομα βαρβαρικόν acc. to Hsch.).

ὁ, = συργάστωρ.