σύμ·φωνος, anc. att. ξύμ·φωνος, ος, ον :
   I qui résonne ensemble, d’où :
      1 qui fait écho à, qui redit, SOPH. O.R. 421 ;
      2 qui unit sa voix ou ses accords, ANTH. 9, 584 ; d’où harmonieux, AR. Av. 221, etc. ; subst. τὸ σύμφωνον (s.-e. γράμμα) GRAMM. consonne ;
   II qui résonne d’accord, HH. Merc. 51 ; PLAT. Tim. 80 a, Leg. 812 d ; différ. de ὁμόφωνος, ARSTT. Probl. 19, 16 et 39 ; τὸ σ. c. συμφωνία, PLAT. Phil. 56 a ; fig. qui est d’accord, càd. :
      1 qui est du même avis, uni de sentiments, PD. P. 1, 136 ; SOPH. O.C. 619 ;
      2 qui s’accorde avec, d’où réglé, mesuré, proportionnel, harmonieux, PLAT. Rsp. 531 c ; ARSTT. An. 1, 3, 11, etc. ; σ. τινι, PLAT. Rsp. 380 c, Gorg. 457 c, etc. qui s’accorde avec qqe ch. ; πρός τινα, PLAT. Ep. 332 d, avec qqn ; βίος σύμφωνος τοῖς λόγοις πρὸς τὰ ἔργα, PLAT. Lach. 188 d, vie où les paroles sont d’accord avec les actes ;
      3 réglé par un accord convenu : ἵνα σύμφωνον ᾖ τούτοις πρὸς ἐκείνους, POL. 6, 36, 5, pour que cela soit des uns aux autres un signe de reconnaissance ; τὸ σ. ARR. Epict. 1, 19, 27, accord, convention, reconnaissance ;
   III qui convient à la voix, d’où subst. ἡ σ. ARÉT. Cur. m. diut. 2, 5 ; GAL. 2, 265, sorte de remède contre la toux.

• Sup. συμφωνότατος, NICOM. Harm. p. 11 a.

Étym. σ. φωνή.

ον, agreeing in sound, harmonious, Ar. Av. 221 (anap.), 659 (anap.); χορδαί h.Merc. 51; μέλος S. Ichn. 319; echoing to cries, Id. OT 421; of a musical accompanist, AP 9.584. as musical term, in concord or unison with, Pl. Ti. 80a, Lg. 812d; σ. φθόγγοι Thphr. Fr. 89.7; distd. from ἀντίφωνος and ὁμόφωνος, Arist. Pr. 918b30, 921a7; distd. (as epith. of fifths, fourths, etc.) from ὁμόφωνος (of octaves, double octaves, etc.) and ἐμμελής (of smaller intervals), Ptol. Harm. 1.7; τὸ σ., = συμφωνία, Pl. Phlb. 56a. τὰ σ.
consonants, D.T. 631.12, A.D. Pron. 11.2, al., Heph. 1.1, etc.
having the same speech, Philostr. VA 5.36. metaph, harmonious, in harmony or proportion, τίνες σ. ἀριθμοί, καὶ τίνες οὔ Pl. R. 531c; σ. φοραί Arist. de An. 406b31; ὁ βίος σ. τοῖς λόγοις πρὸς τὰ ἔργα Pl. La. 188d; of a person, σ. ἑαυτὸν κατασκευάσαι κατὰ τὸν βίον Plb. 31.25.8; τὸ σ.
harmonious order, Arist. Mu. 396b8.
harmonious, agreeing, friendly, ἡσυχία Pi. P. 1.70; δεξιώματα S. OC 619; σ. τινί in harmony or agreement with, σ. αὐτὰ αὑτοῖς Pl. R. 380c; σύμφωνα οἷς ἔλεγες Id. Grg. 457e; σ. τῷ ὀνόματι Id. Cra. 395e, cf. 436c, Gal. 16.790 (Comp.); ἡδοναὶ… σ. τοῖς ὀρθοῖς λόγοις Pl. Lg. 696c, cf. Thphr. CP 6.11.14; esp.
concordant, of theory with observed fact, Id. Ign. 61; σ. τοῖς φαινομένοις Epicur. Ep. 2 p. 52U., Nat. 11.10 (Comp.), al. (and so Adv., -νως τοῖς φ. Id. Ep. 2 p. 36U.); rarely with πρός, as πρὸς ἀρετήν, Pl. Ep. 332d; σταθμοῖς καὶ μέτροις συμφώνοις ποτὶ τὰ δαμόσια IG 5(1).1390.100 (Andania, i BC); c. gen., ὅσα τοῦ γένους ἐστὶ τούτου σύμφωνα Pl. Phlb. 11b; ἐγένετο πᾶσι σύμφωνον περί τινος they were agreed, Plb. 23.4.8; σ. ἐστί τινι πρός τινα Id. 6.36.5; rarely of persons, σ. γενέσθαι περι τινων Id. 18.9.5; σ. εἶναί τισι Id. 30.8.7; of planets, in harmony, Vett.Val. 37.25. Adv. -νως Pl. Epin. 974c, D.S. 15.18, Herod.Med. in Rh.Mus. 49.555, 58.86; τινι D.S. 1.98, cf. LXX 4 Ma. 14.6; σ. ἔχειν τινί Ptol. Geog. 1.17.2. Pass., agreed upon, σ. ὅροι D.S. 5.6; σύμφωνον καὶ ὁμόλογον ταῖς πόλεσιν ὑπὲρ τῆς πανηγύρεως OGI 444.1 (Ilium, i BC); ἐκ συμφώνου BGU 917.8 (iv AD), Cod.Just. 8.10.12; κατὰ τὸ γεγονὸς σύμφωνον πρὸς Διογένην TAM 2.119 (Lycia). σύμφωνος, ἡ, = συμφωνιακή II, Aret. CD 2.5; name of a cough-mixture used by Antonius Musa, Gal. 13.61.

zusammentönend, -klingend, χορδαί, H.h. Merc. 51 ; gew. übertr., übereinstimmend, einträchtig, einig, δᾶμον τράποι σύμφωνον ἐφ' ἁσυχίαν, Pind. P. 1.70 ; Soph. O.R. 421, O.C. 625 ; τὸν βίον σύμφωνον τοῖς λόγοις πρὸς τὰ ἔργα, Plat. Lach. 188d ; Legg. III.696c ; καὶ ὅσα τοῦ γένους ἐστὶ τούτου σύμφωνα, Phil. 11b, u. öfter, auch • adv., συμφώνως διὰ λόγων πάντων, Epinom. 974c ; συμφώνους γενέσθαι περὶ τῶν ἀντιλεγομένων, Pol. 17.9.5 ; vgl. noch ὁμολογούμενον καὶ σύμφωνον ἑαυτὸν κατασκευάσας κατὰ τὸν βίον, 32.11.8 ; das neutr. = συμφωνία, σύμφωνόν ἐστι τούτοις πρὸς ἐκείνους, 6.36.5, vgl. 24.4.8 ; ὅροι, DS. 5.6. – In der Musik sind τὰ σύμφωνα die Konsonanzen. S. συμφωνία.

σύμφωνος, -ον
(< ούν, φωνή), [in LXX: Ecc.7:14 (עֻמָּה), 4Ma.7:7 4Mac 14:7 * ;]
agreeing in sound. Metaph., harmonious, agreeing: ἐκ συμφώνου (for exx. from π., see Deiss., BS, 255), by agreement, 1Co.7:5.†
(AS)