ή, όν :
      1 étreint, étroitement serré, ANTH. 5, 175 ; P. ÉG. 6, 99 ; adv. σφιγκτά, ANTH. 6, 272, étroitement ;
      2 qui a lieu par strangulation, OPP. H. 3, 590.

• Cp. -ότερος, P. ÉG. l. c.

Étym. σφίγγω.

ή, όν, tight-bound; of the person bound, AP 5.229 (Paul. Sil.), 9.641 (Agath.). of the thing that binds, σ. στεφάνων ἀμφὶ κόμαισι μίτος ib. 5.174 (Mel.); σ. μόρος death by strangling, Oppian. H. 3.590; σ. ἐπίδεσμοι Paul.Aeg. 6.99 (Comp.). Adv. -τῶς Eust. 1424.49; neut. pl. σφιγκτά as Adv., AP 6.272 (Pers.).

adj. verb. von σφίγγω, zugeschnürt, festgebunden, Sp.; θάνατος, der Tod durch Erwürgung, Eust. ad Dion.Per. 369.