[ᾰ]
   I tr. ronger par la gangrène sèche ; au pass. se gangrener, HPC. 463, 10 ; Aph. 1260 ;
   II intr. :
      1 être atteint d’une gangrène sèche, se gangrener, se carier, HDT. 3, 66 ; 6, 136 ; PLAT. Tim. 74 b, etc. ; ARSTT. H.A. 3, 12, 2 ; p. anal. en parl. des membres, être gelé, DH. 12, 8 ; en parl. des plantes, se dessécher, ARSTT. Juv. 6, 3 ; TH. H.P. 4, 14, 4, etc. ;
      2 éprouver de vives douleurs avec convulsions, GAL. 2, p. 263 ; fig. être anxieux, CRAT. (Bkk. An. p. 433, 21).

Étym. σφάκελος.

suffer from σφάκελος, to be gangrened, mortify, ἐσφακέλισέ τε τὸ ὀστέον καὶ ὁ μηρὸς ἐσάπη Hdt. 3.66; σφακελίσαντος τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος Id. 6.136, cf. Pl. Ti. 74b, 84b, Arist. HA 519b6; of the eyes, LXX Le. 26.16, De. 28.32; also in Pass., ὁκόσοισιν ἂν σφακελισθῇ ὁ ἐγκέφαλος Hp. Aph. 7.50, cf. Morb. 2.5 (v.l.). of the effect of severe cold on single limbs, to be frost-bitten, D.H. 12.8. of plants and trees, to be blighted, Arist. Juv. 470a31, Thphr. HP 4.14.4, etc.
to have spasms or convulsions, ἀπορεῖν καὶ σ. τῷ δεινῷ Cratin. 342, cf. Pherecr. 80.

bei den Attikern gew. σφακελίζομαι, an einer Entzündung leiden, den Beinfraß, den kalten Brand haben, wegfaulen ; ἐσφακέλισέ τε τὸ ὀστέον καὶ ὁ μηρὸς ἐσάπη, Her. 3.66 ; σφακελίσαντος τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος, 6.136 ; Plat. Tim. 74b, 84b ; auch von der Wirkung heftiger Kälte, erfrieren, Dion.Hal. Epit. 12.8. – Von Bäumen = brandig sein, Theophr. – Uebh. heftigen Schmerz empfinden, sich unruhig hin- u. herwerfen, sich krampfhaft bewegen, wie σφαδάζω, Sp.

to be gangrened , ἐσφακέλισε τὸ ὀστέον [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)] (ML)