ηκός (ὁ) guêpe, IL. 12, 167 ; 16, 259, etc. ; HDT. 2, 92 ; ATT. ; au plur. les Guêpes, titre d’une comédie d’Aristophane.

➳ Dor. σφάξ, ακός [ᾱ] THCR. Idyl. 5, 29.

Étym. p.-ê. pré-grec.

σφηκός, Dor. σφάξ, σφακός (Theoc. 5.29), ὁ (fem. only in An. Par. 1.168 and as f.l. in Antisth. ap. Stob. 3.13.38) : — wasp, σφῆκες μέσον αἰόλοι Il. 12.167, cf. Hdt. 2.92, Ar. Ach. 864, etc. ; called εἰνόδιοι, from their making their nests in the road, Il. 16.259; σφῆκες ἐκ γῆς Call. Iamb. 1.98; on the different species, v. Arist. HA 627b23, cf. 554b22; prov., μή πως ἐγείρῃς σ. τὸν κοιμώμενον AP 7.405 (Phil.), cf. 408 (Leon.). = σφηκίσκος II, Pherecr. 238, IG 11(2).156 A 56, al. (Delos, iii BC).

σφηκός, ὁ, die Wespe, vespa ; Il. 12.167, 16.259, Her. 2.92. usf.; Ar. Ach. 829 u. öfter ; Plat. Phaed. 82b ; Arist. H.A. 9.41 u. A. ; bei Nic. arithm. 2.16 ὄγκος ὁ τῶν σφηκῶν u. ἡ τοῦ σφηκὸς ἐντομή.