άδος [ᾰδ] adj. f. :
      1 pressé l’un contre l’autre ; subst. ἡ σ. rangée : ἀμπέλων, ARSTT. Pol. 7, 11, 6, de vignes serrées, ou, sel. d’autres, disposées en quinconce ;
      2 qui forme un dépôt : subst. ἡ σ. réservoir : ὀμϐρίων ὑδάτων, STR. 773, d’eaux de pluie.

Étym. συνίστημι.

ᾶσα, άν, part. ao.2 de συνίστημι.

άδος [α], ἡ, standing together, τῶν ἀμπέλων συστάδες vines planted closely (not in exact rows, στοιχάδες), Arist. Pol. 1330b29; = εἰκῇ πεφυτευμένη, Hsch. s.v. ξυστάδες, cf. eund. s.v. παστάδες, Eust. 1524.33; ξυστὰς ἡ ἀμπελόφυτος γῆ Poll. 7.146. συστάδες θαλάσσης, ὀμβρίων ὑδάτων, cisterns, reservoirs, Str. 16.4.13, 14.

άδος, ἡ, dicht zusammenstehend ; συστάδες ἀμπέλων, in Vierecken gepflanzte Weinstöcke, vites compluviatae, Schneider Arist. Pol. 7.11 ; nach Andern solche, die in sich durchkreuzenden Reihen, in quincuncem gepflanzt sind ; vgl. Poll. 6.159 ; – συστάδες θαλάσσης, ὀμβρίων, Pfützen vom zusammengelaufenen, stehenden Meer- oder Regenwasser, Strab. XVI p. 773.