οῦ (ὁ) :
      1 subst. tas d’immondices, ordures, fumier, HÉS. O. 604 ; CALL. H. Ap. 109 ; PLUT. M. 97 f ; fig. ramassis de gens, populace, EUPHRON (Com. fr. 4, 493) ; PLAT. Gorg. 489 c, Theæt. 152 c ; LUC. H. conscr. 10, Herm. 5 et 61 ; p. ext. homme de la lie du peuple, racaille, PLAT. Hipp. ma. 288 d ;
      2 adj. de la populace, SIMPL. Epict. p. 325 Schweigh. ; RHÉT. 4, 40 W.

Étym. σύρω.

ὁ, anything dragged or swept together, sweepings, refuse, litter, χόρτος καὶ σ. Hes. Op. 606, cf. Call. Ap. 109, Plu. 2.97f; συρφετὸν ἡγεῖσθαί τι ib. 811e; σ. ῥημάτων Jul. Or. 7.218c; cf. σύρμα 1.2. metaph, mixed crowd, mob, rabble, σ. δούλων Pl. Grg. 489c; τῷ πολλῷ σ. to the many-headed mob, Id. Tht. 152c; ἐλθεῖν εἰς τοιοῦτον σ. Euphro 10.6, cf. Jul. Or. 5.173a. of a single person, one of the mob, οὐ κομψός, ἀλλὰ σ. Pl. Hp. Ma. 288d; — hence as Adj., of or like the mob, vulgar, Simp. in Epict. p. 86 D., Sch. Hermog. in Rh. 4.40 W.

ὁ, = σύρφος, alles Zusammengeschleppte, -gefegte, vom Winde Zusammengewehte, Kehricht, Unrat, Staub, Gemüll ; χόρτος καὶ συρφετός, Heu und Spreu, Hes. O. 608. Auch von Menschen, ordnungslos zusammengelaufener Hause, Gesindel, ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων, Plat. Gorg. 489c ; Sp. wie Luc. Hermot. 5.61, u. öfter ; vgl. Plat. Theaet. 152c ; auch ein einzelner gemeiner, schlechter Mensch, Hipp. mai. 288d.