συρ·ρήγνυμι, anc. att. ξυρ·ρήγνυμι (ao. συνέρρηξα, pf. intr. συνέρρωγα ; pass. ao.2 συνερράγην, pf. συνέρρηγμαι) :
   I tr. :
      1 mettre en pièces, fracasser, broyer, PLUT. Tim. 34 ; au pass., fig. être brisé (par la souffrance) OD. 8, 137 ;
      2 faire éclater : πόλεμον, PLUT. M. 1049 d, une guerre ; d’où au pass. éclater, en parl. d’une guerre, PLUT. M. 322 b ; d’un cri, PLUT. Arat. 21, etc. ;
   II intr. (au pf. συνέρρωγα, au pl.q.pf. συνερρώγειν et au pass.) :
      1 se briser l’un contre l’autre, s’entre-choquer, en parl. de deux armées, PLUT. Syll. 18, Cæs. 45 ;
      2 faire explosion, éclater, fig. en parl. d’une guerre, THC. 1, 66 ; DC. 38, 47 ; PLUT. Num. 20, Marc. 3 ;
      3 se rencontrer, en parl. d’un fleuve qui se jette dans un autre, HDT. 1, 80 ; p. ext. se réunir, en parl. de plaies, HPC. Art. 788 ; de fentes, de trous, ARSTT. H.A. 1, 17, 18.

fut. -ρήξω ; pf. Pass. -έρρηγμαι ; aor. Pass. -ερράγην [α]; intr. pf. 2 -έρρωγα ; trans., break in pieces, τὴν κεφαλήν Plu. Tim. 34; — Pass., κακοῖσι συνέρρηκται he is broken down by sufferings, Od. 8.137.
unite by breaking partitions, τὸ γὰρ ἄστυ μίαν οἴκησίν φημι ποιήσειν συρρήξασ’ εἰς ἓν ἅπαντα Ar. Ec. 674 (anap.); intr., of rivers, ποταμοὶ καὶ ἄλλοι καὶ Ὕλλος συρρηγνῦσι ἐς τὸν Ἕρμον break into the Hermus, join it, Hdt. 1.80; — Pass., of sores, run together, pass into one another, κίνδυνος ἂν εἴν συρραγῆναι τὰς ὠτειλάς Hp. Art. 11; so, of ducts in the body, τὸ ἐξωτάτω τρῆμα συνερρωγὸς εἰς ταὐτό Arist. HA 497a25; of internal ruptures, Diocl. Fr. 79, Erasistr. ap. Gal. 8.318.
dash together; metaph, σ. πόλεμον cause war to break out, Plu. 2.1049d; — Pass., ὁ πόλεμος ξυνερρώγει Th. 1.66, cf. J. BJ 1.19.1, D.C. 38.47; πολέμου συρραγέντος Plu. 2.322b; κραυγὴ συνερρήγνυτο Id. Arat. 21; πότου νεανικοῦ συρραγέντος Id. Alex. 50; also συνερρωγότων… αὐτῶν ἐς τὸν πόλεμον D.C. 48.28. Pass., meet in battle, engage, αἱ δυνάμεις συνερράγησαν Plu. Sull. 18, cf. Caes. 45; τινι or πρός τινα, Id. Mar. 26 (where συρράξεως follows), D.C. 40.17; generally, clash together, δύο σωμάτων συρραγέντων Plot. 4.5.5; collide, of ships, J. BJ 3.9.3; metaph, ἐθνῶν ἔθνεσι συρραγέντων ib. Prooem. 1.

[νῡ], (Nebenformen συρρηγνύω, συρράσσω, s. ῥήγνυμι), zerreißen, zerbrechen, zersprengen, zerschmettern ; übertr., κακοῖσι συνέρρηκται, er ist von Leiden, vom Unglück gebrochen, Od. 8.137 ; συρρήξασ' εἰς ἓν ἅπαντα, Ar. Eccl. 674 ; zusammenschmettern, zwischen Mehrern Etwas zum Ausbruch bringen, vom lauten Getöse, Kriege, Plut. Stoic. repugn. 33. – Pass. u. perf. act. zerreißen, zerplatzen, zum Ausbruch kommen, οὐ μέντοι ὅγε πόλεμός πω ξυνερρώγει Thuc. 1.66, u. Folgde, κραυγὴ συνερρήγνυτο πανταχόθεν ἄσημος, von allen Seiten brach ein dumpfes Geschrei los, Plut. Arat. 21 ; feindlich an einander geraten, bes. in der Schlacht, Plut. Caes. 45 u. D.Cass.; von Flüssen, brausend zusammenfließen, Ὕλλος συρρήγνυσι ἐς τὸν Ἕρμον, Her. 1.80 ; vgl. DS. 17.98 ; auch αἰδοῖον συνερρωγὸς εἰς ἓν τρῆμα τὸ ἐξωτάτω, Arist. H.A. 1 E.