'(f. -ίξομαι, réc. -ίσω, att. -ιῶ ; ao. ἐσύριξα, réc. ἐσύρισα ; pf. inus.) [ῡ]
   I intr. :
      1 jouer de la flûte champêtre, EUR. Ion 500 ; THCR. Idyl. 1, 3 ; en parl. de la flûte elle-même, résonner, EUR. I.T. 1125 ;
      2 p. ext. siffler, ESCHL. Sept. 463 ; en parl. de gouvernail, EUR. I.T. 431 ; d’un sifflement analogue à celui d’un serpent, AR. Pl. 689 ; de la langue qui fait entendre un son sifflant, PLAT. Theæt. 203 b ; du vent, BABR. 114 ;
   II tr.
      1 chanter sur la flûte champêtre, acc. EUR. Alc. 579, etc. ;
      2 siffler pour marquer sa désapprobation, d’où particul. expulser en sifflant, siffler (un acteur) acc. DÉM. 586, 16 ; au pass. PLAT. Ax. 368 d ; ESCHN. 64, 29 ; 86, 41 ; abs. DÉM. 315, 10 ; LUC. Nigr. 10, etc.

➳ Fut. συρίξομαι, LUC. Bis acc. 12, Nigr. 10 ; réc. συρίσω, HÉRON Spir. p. 194 d ; att. συριῶ, SPT. Job 27, 23 ; ao. ἐσύριξα, AR. Pl. 687 ; σύριξ' (cf. σαλπίγξω de σαλπίζω) ORPH. Arg. 995 ; réc. ἐσύρισα. Dor. prés. ind. συρίσδω, THCR. Idyl. 1, 3 ; 1, 14, 16 ; att. συρίττω.

Étym. σῦριγξ.

'

[ῠ] agir ou parler en Syrien, SEXT. M. 1, 314 ; LUC. M. cond. 10.

Étym. Σύρος.

A. Pr. 357, Th. 463, Hp. Int. 10, E. Ion 501 (lyr.), Apollod. 3.10.2; Att. συρίττω Pl. Tht. 203b, Arist. HA 611b26; Dor. συρίσδω Theoc. 1.3, etc. ; fut. συρίξομαι Luc. Bis Acc. 12, etc. ; συρίσω Hero Spir. 1.41, Longus 2.23; συριῶ LXX Is. 5.26, al. ; aor. ἐσύριξα Ar. Pl. 689; later ἐσύρισα Babr. 114.4, Luc. Harm. 2; (*συρίγγ-yω, cf. σῦριγξ) : — play the σῦριγξ, pipe, ὅτε… συρίζεις, ὦ Πάν E. l.c. ; ἁδὺ δὲ καὶ τὺ συρίσδες Theoc. 1.3; συρίζων ὁ κηροδέτας κάλαμος E. IT 1125 (lyr.); c. acc. cogn., συρίζων ποιμνίτας ὑμεναίους Id. Alc. 576 (lyr.).
make any whistling or hissing sound, hiss like a serpent, συρίξας ἐγώ Ar. Pl. 689; ψόφος… οἷον συριττούσης τῆς γλώττης, of the tongue sounding ς, Pl. Tht. 203b; συριζόντων κατὰ πρύμναν… πηδαλίων E. IT 431 (lyr.); of the wind, whistle, Babr. l.c. ; c. acc. cogn., συρίζων φόβον A. Pr. 357; φιμοὶ δὲ συρίζουσι βάρβαρον βρόμον Id. Th. 463.
hiss an actor (cf. σῦριγξ 1.2), ἐξέπιπτες ἐγὼ δ’ ἐσύριττον D. 18.265, cf. Timocl. 2 D., Luc. Nigr. 10, etc. c. acc. pers., hiss him, D. 21.226; — Pass., Aeschin. 3.76, 231, Pl. Ax. 368d, Aristid. Or. 34 (50).7.

[ῡ], dor. συρίσδω, att. συρίττω, fut. συρίξω u. besser attisch συρίξομαι, doch findet sich auch συρίσαι, Luc. Harmon. 2,
pfeifen ; eigtl. von Schlangen, Zenodot. hinter Ammon.; von der Pfeife, συρίζων ὁ κηροδέτας κάλαμος, Eur. I.T. 1175 ; φιμοὶ δὲ συρίζουσι, Aesch. Spt. 445 ; auch σμερδναῖσι γαμφηλῇσι συρίζων φόνον, Prom. 355 ; συρίζων ποιμνήτας ὑμεναίους, Eur. Alc. 579 ; auch συριζόντων κατὰ πρύμναν εὐναίων πηδαλίων, I.T. 431 ; συρίξας, Ar. Plut. 689 ; ψόφος τις μόνον οἷον συριττούσης τῆς γλώττης, Plat. Theaet. 203b, auszischen ; δήμου παίγνιον συριττόμενον, Ax. 368d ; ἐξέπιπτες, ἐγὼ δὲ ἐσύριττον, Dem. 18.265 ; συρίξομαι, Luc. Nigr. 10 ; συριττόμενος ὑποκριτής, 8.

1. to play the σῦριγξ, to pipe , [Euripides (Refs 5th c.BC), Theocritus Poeta Bucolicus (Refs 3rd c.BC)]; with accusative cognate, συρίζων ὑμεναίους [Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. to whistle, hiss , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]:—;with accusative cognate, συρίζων φόνον hissing forth murder, [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]
3. to hiss an actor, Lat. explodere, [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)] (ML)