συν·νεύω :
   I tr. incliner ensemble ou l’un vers l’autre : τὰς ὀφρῦς κάτω, LUC. Philopatr. 1 ; A. APHR. Probl. 1, 69, froncer les sourcils ;
   II intr. :
      1 se pencher ensemble ou l’un vers l’autre, converger : εἰς ὀξύ, TH. Ign. 51, de façon à se terminer en pointe ; εἰς ἓν κέντρον, PLUT. Num. 9, converger de façon à se réunir en un seul centre ; fig. πρὸς τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν, POL. 3, 32, 7, se rapporter à la même fin ;
      2 fig. promettre, s’engager à, SOPH. O.R. 1510 ; MUSON. (STOB. Fl. 67, 20) ; PLUT. Num. 6.

contract, τὰς ὀφρῦς Ps.-Luc. Philopatr. 1. intr., incline to a point, converge, εἰς ὀξύ Thphr. Ign. 51; εἰς ἓν κέντρον Plu. Num. 9; εἰς ταὐτό Id. 2.666c; πρὸς τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν Plb. 3.32.7; διαστρέφεται συννεύουσα ἢ παραλλάσσουσα ἄνω ἢ κάτω, of a broken jaw, Sor. Fract. 12; σ. ἔνδον tending inwards, Aret. SA 1.7; τῶν πραγμάτων συννενευκότων converged (to a favourable issue), J. BJ 4.10.7.
bow down together, Arr. An. 1.1.9, 6.10.2; κάτω σ. Luc. Anach. 24.
consent, agree, ξύννευσον S. OT 1510; πρὸς ἓν ἔργον Muson. Fr. 14 p. 73H., cf. Plu. Num. 6.
invite by beckoning, Thom.Mag. p. 276R.

zusammenneigen, zusammenziehen ; τὰς ὀφρῦς συννένευκας, Luc. Philops. 1. – Intr., sich hinneigen, πρὸς τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν, Pol. 3.32.7, wie Plut. Num. 6 ; εἰς ἄλληλα, S.Emp. adv.log. 2.261, u. a.Sp. – Durch Zunicken bejahen, bestätigen, ξύννευσον σῇ ψαύσας χερί, Soph. O.R. 1510.