ή, όν :
      1 qui compose, qui assemble, qui combine, PLAT. Pol. 308 c ;
      2 habile à composer, à bien disposer, gén. LUC. H. conscr. 47 ; ἡ σ. ἐπιστήμη, DH. Comp. 6, etc. l’art de la composition.

Étym. σύνθετος.

ή, όν, skilled in putting together, τινος Luc. Hist. Conscr. 47; σ. ἐπιστῆμαι constructive sciences or arts, Pl. Plt. 308c; ἡ σ. ἐπιστήμη the art of composition, D.H. Comp. 6, al. ; φαντασία σ. Stoic. 2.43.
component, Erot. s.v. ἶνες· αἱ σ. τῆς γραμμῆς στιγμαί S.E. M. 9.291; τὸ σ. [τοῦ ἀνθρώπου] στοιχεῖον Gal. 15.38; σ. μόρια Id. 1.237.

ή, όν, zum Zusammenstellen, Ordnen gehörig, geschickt ; τῶν συνθετικῶν ἐπιστήμων, Plat. Polit. 308c ; τοῦ πιθανωτέρου, Luc. hist.conscr. 47.