συν·εθίζω (ao. pass. συνειθίσθην, pf. pass. συνείθισμαι) :
      1 accoutumer une pers. ou une ch. à une autre, PLAT. Rsp. 589 a ;
      2 p. ext. habituer à, avec l’inf. DÉM. 169 fin ; ESCHN. 4, 17 ; au pass. s’habituer à, inf. ISOCR. 22 c ; XÉN. Mem. 3, 14, 6 ; à l’ao.1 et au pf. être habitué à, THC. 4, 34 ; PLAT. Theæt. 146 b, etc. ; συνειθισμένον ἦν, LYS. 92, 31, c’était devenu la coutume, c’était la coutume.

accustom, ἕτερον ἑτέρῳ Pl. R. 589a; σ. τινὰ ποιεῖν τι accustom him to do…, D. 13.13, Aeschin. 1.24, etc. ; σ. [τὰ τέκνα] πρὸς τὰ ψύχη accustom them to bear cold, Arist. Pol. 1336a13, cf. HA 567a6; make customary, Phld. Mus. p. 107 K. ; — Pass., become used or habituated, and in aor.1 and pf. to have become so, Th. 4.34, Pl. Tht. 146b, Plt. 285a, Arist. Pol. 1340a16, Sor. 1.89; c. inf., συνειθίσθην ποιεῖν τι Isoc. 2.38, X. Mem. 3.14.6; τινι to a thing, Arist. Pr. 917a15, Phld. Mus. p. 102 K. ; impers., συνειθισμένον ἦν it had become the custom, Lys. 1.10. intr. in Act., grow accustomed, ἐν ταῖς ἁπλαῖς… διαίταις Epicur. Ep. 3 p. 64U., cf. p. 60 U.

(ἐθίζω), womit od. wozu gewöhnen ; Thuc. 4.34 ; μηδὲν ἕτερον ἑτέρῳ ξυνεθίζειν μηδὲ φίλον ποιεῖν, Plat. Rep. IX.589a ; συνειθισμένον, Soph. 236d ; συνεθιστέον τὰ σκοτεινὰ θεάσασθαι, Rep. VII.520c ; μελέτα περὶ καλῶν ἐπιτηδευμάτων λέγειν, ἵνα συνεθισθῇς ὅμοια τοῖς εἰρημένοις φρονεῖν, damit du dich zugleich gewöhnst, Isocr. 2.38 ; ἡμεῖς δὲ ἑαυτοὺς χρῆσθαι λόγοις συνεθίζομεν, Plut. Symp. VII proœm. u. öfter ; εἰ τὰ βέλτιστα ὑμᾶς ἀκούειν συνεθίζω, Dem. 13.13 ; αἷς ἔδει συνειθίσθαι τοὺς ἱππεῖς, Pol. 10.21.1.