ας (ἡ) vie en commun, union, ANAXANDR. (ATH. 48 a) ; ARSTT. Pol. 8, 16, 10.

Étym. σύναυλος².

anc. att. ξυναυλία, ας (ἡ) :
   I concert de deux ou plusieurs flûtes, SOPH. fr. 79 Dind. ; ANTIPH. (ATH. 618 a) ; AR. Eq. 9 ;
   II chant avec accompagnement de flûte (p. opp. à μονῳδία) PLAT. Leg. 735 b ;
   III p. ext. ou p. anal. :
      1 concert d’instruments, SYN. Ep. 4, p. 159 ; d’où concert (de plaintes, de gémissements, etc.) PHILSTR. Im. p. 781 ; LYNC. (ATH. 109 e) ;
      2 ξ. δορός, ESCHL. Sept. 839, duel de lances (en parl. d’Étéocle et de Polynice).

Étym. σύναυλος¹.

ἡ, (< αὐλός) concert of lyre and flute, S. Fr. 60, Ath. 14.617f (prob. from Ephipp. 7); symphony of flutes, Poll. 4.83, Sch. Ar. Eq. 9, Hsch. ; generally, instrumental music, concert, opp. μονῳδία, Pl. Lg. 765b; σ. ᾄδειν Antiph. 47.1; ξυναυλίαν κλαύσωμεν Οὐλύμπου νόμον to sob or whimper one of Olympus’ pieces in concert, Ar. Eq. 9. metaph, δύσορνις ἅδε ξ. δορός this ill-omened concert of battle, of the single combat of the brothers, A. Th. 839 (lyr.); σ. θρήνου Philostr. Im. 1.11; πένθους Lib. Or. 61.20.

ἡ, (αὐλή, cf. συναυλίζομαι, μοναυλία², ὁμαυλία) dwelling together as man and wife, σ. ποιεῖσθαι Arist. Pol. 1335a38.

ἡ, Ehestand, Arist. Polit. 7.16 (eigtl. das Zusammenwohnen, s. σύναυλος²).

ἡ, das Zusammenflöten, nach Hesych., der Soph. frg. 79 anführt, ἡ ὑπὸ δυοῖν ἐπιτελουμένη αὔλησις ; so Ar. Eq. 9 : ἵνα ξυναυλίαν κλαύσωμεν, Οὐλύμπου νόμον, wo der Schol. zu vgl., der auch erkl. ξυναυλία λέγεται ὅταν κιθάρα καὶ αὐλὸς συμφωνῇ, wie μονῳδιῶν τε καὶ συναυλιῶν ἀρχέτω Plat. Legg. VI.765b ; bei Ath. XIV.617f ἡ αὐλῶν πρὸς λύραν κοινωνία ; übertr., Einklang, Uebereinstimtnung, Gemeinschaft, θρήνου, πένθους u. dgl., s. Jacobs Philostr. imagg. p. 275. – Auch συναυλία δορός, Speergemeinschaft, Zweikampf, Aesch. Spt. 821.