ή, όν, qui a la propriété de marquer la connexion : σ. σύνδεσμος, PLUT. M. 385 e ; ou subst. ὁ συναπτικός, DYSC. Conj. p. 501, 10 Bekker, Anecdota græca, conjonction marquant la connexion, en parl. des conjonctions conditionnelles, c. εἰ, εἴπερ, etc.

Étym. συναπτός.

ή, όν, capable of adjusting, τῶν μερῶν πρὸς ἄλληλα Phld. Piet. 8. Gramm., σ. σύνδεσμος or ὁ σ. alone, hypothetical conjunction (εἰ, εἴπερ, etc.), Chrysipp. Stoic. 2.68, D.T. 642.32, Plu. 2.386f, A.D. Conj. 218.11. Adv. -κῶς, gloss on αὐτοσχεδόν, Sch. Hes. Sc. 189; on ἄφαρ, Sch. D Od. 2.169.
= συστρεπτικός, of cold, Gal. 17 (2).37.

ή, όν, verbindend, anknüpfend, σύνδεσμος, Plut. de Εἰ ap. Delph. 6;
• adv. συναπτικῶς, = εὐθέως, ἄφαρ, Schol. Od. 2.169.