συν·αποθνῄσκω, mourir avec, dat. HDT. 3, 16 ; 5, 47 ; 7, 222 ; abs. PLAT. Phæd. 88 d ; fig. en parl. de choses (maladie, désir, etc.) HPC. Aph. 1246 ; GORG. 5, 550 Walz ; ISOCR. 425 c ; ARSTT. H.A. 10, 7, 3 ; G.A. 4, 7, 3 ; DS. 15, 79.

die together with, τινι Hdt. 3.16, 5.47; αἱ δυνάμεις σ. τοῖς σώμασι Isoc. Ep. 8.5; abs., opp. συζῆν, 2 Ep. Cor. 7.3, Ath. 6.249b; συναποθνῄσκοντες, title of comedy by Diphilus, Ter. Adelph. Prol. 6; ὧν τὰ συγγράμματα τοῖς μὲν ἤδη συναπέθανε, τοῖς δὲ συντεθνήξεται Gal. 15.68; τοῦ ἀποθανόντος οὐ σ. ἡ ψυχή Pl. Phd. 88d; σ. νοσήματα, i.e.
cling to one until death, Hp. Aph. 2.39, cf. Arist. GA 775b34.

(θνῄσκω), mit od. zugleich sterben, τινί, Her. 3.16, 5.47, 7.222 ; ὡς τοῦ ἀποθανόντος οὐ συναποθνήσκει ἡ ψυχή, Plat. Phaed. 88d ; Xen. u. Sp., wie z.B. Plut. animi an corp. 2.