ή, όν :
      1 propre à rassembler, à accumuler, gén. DIOTOG. (STOB. Fl. 48, 62) ; abs. LUC. Dem. enc. 32 ; Ps.-JAMBL. Theol. arithm. 3, p. 16 c ;
      2 qui amène à conclure, propre à persuader, EPICT. Ench. 44 ; SEXT. P. 2, 137, etc.

• Cp. -ώτερος, PTOL. Harm. p. 30 a.

Étym. συνάγω, -ακτός.

ή, όν, able to bring together, τὸ σ. καὶ κρουστικόν power of accumulation in oratory, of Demosthenes, Luc. Dem. Enc. 32; c. gen., ἁδικαιότας κοινωνίας συνεκτικὰ καὶ συνακτικά Diotog. ap. Stob. 4.7.62; σ. τοῦ καταρτίζεσθαι μηρὸν ἐξαρθρήσαντα Apollon.Cit. 3. of drugs, constrictive, Gal. 11.710.
conclusive, λόγοι Epict. Ench. 44, cf. Stoic. 2.78, Phld. Rh. 2.98S., S.E. P. 2.137, al. Adv. συνακτικῶς ib. 170.

ή, όν, zusammenführend, anhäufend ; τὸ συνακτικὸν καὶ κρουστικόν wird als Eigentümlichkeit der Rede des Demosthenes bezeichnet von Luc. Dem. enc. 32, das Treffende, Zwingende in den Beweisen ; συνακτικὸς λόγος oft bei S.Emp., auch das adv., pyrrh. 2.170.