συν·ακούω [ᾰ]
      1 entendre ou écouter en même temps : τι, XÉN. Hell. 2, 4, 36 ; ou τινος, ARSTT. Cæl. 2, 9, 4, qqe ch. ; ἀλλήλων ἀναϐοώντων, XÉN. An. 5, 4, 31, s’entendre les uns les autres pousser des cris ;
      2 entendre d’accord avec, càd. compléter soi-même par la pensée ce qu’on entend, sous-entendre, SEXT. M. 7, 239.

hear along with or at the same time, τι X. HG 2.4.36; τινος Arist. Cael. 290b24; but ἀλλήλων hear each the other, X. An. 5.44.31; σ. σφίσι τὰ ἐπεσταλμένα D.C. 46.41; abs., Plu. Pyrrh. 5, etc.
understand so as to complete, τῷ ὅρῳ τι S.E. M. 7.239.

(ἀκούω), mit oder zugleich hören ; Xen. Hell. 2.4.36 ; συνακούειν ἀλλήλων ἀναβοώντων εἰς τὴν ἑτέραν ἐκ τῆς ἑτέρας πόλεως, einander von einer Stadt bis zur andern schreien hören, An. 5.4.31 ; als Zeuge oder Horcher mit anhören, Plut. Pyrrh. 5.