οῦ (ὁ) [ᾰ] qui lutte avec, auxiliaire, défenseur, PLAT. 1 Alc. 119 d ; ISOCR. 70 b ; DÉM. 239, 21, etc. ; τινος, ESCHN. 52, 37, etc. ; DÉM. 239, 21, auxiliaire de qqn pour qqe ch.

Étym. συναγωνίζομαι.

οῦ, Dor. συναγωνιστάς, ὁ, one who shares with another in a contest, fellow-combatant, Pl. Alc. 1.119d, Isoc. 4.142, etc. ; τινος for a thing, Aeschin. 2.183, 3.89, D. 18.41; accomplice, confederate, Hyp. Ath. 3; πρός τι Plb. 10.34.2. οἱ σ.
those who take part in contending for the prize, Michel 1016 (Teos, ii BC); τραγικοὶ σ. OGI 51.56 (Ptolemais, iii BC); of a company of Dionysiac artists, CIG 3082 (Teos). generally, fellow-worker, POxy. 1676.36 (iii AD).

ὁ, der mit od. zusammen Kampfende, Beistand im Kampf, u. ähnl.; Plat. Alc.I, 119d ; Κόνωνα ἔλαβε συναγωνιστήν, Isocr. 4.142, wie Pol. 3.34.2 ; συναγωνιστῇ χρησάμενος τῷ ποταμῷ, 3.14.5 ; καὶ συνεργός, Dem. 18.41 ; vgl. Poll. 3.12.