anc. att. ξυμπληγάς, άδος (ἡ) [ᾰδ]
      1 subst. choc, ARSTT. Mund. 2, 10 ;
      2 adj. qui s’entre-choque, d’où subst. plur. αἱ Συμπληγάδες (s.-e. πέτραι) les Symplégades, n. de deux roches (appelées aussi Συνδρομάδες et Πλαγκταί) à l’entrée du Bosphore, dans le Pont-Euxin, et qu’on croyait se rapprocher pour enserrer les navigateurs qui s’aventuraient entre elles, EUR. I.T. 260, 355, 1389, Med. 2, 163 ; STR. 21, 149, etc. ; au sg. Συμπληγάς, EUR. Andr. 796, une des deux Symplégades.

Étym. συμπλήσσω.

άδος, ἡ, striking or dashing together, πέτραι Συμπληγάδες the clashing rocks, i.e. the Κυάνεαι νῆσοι, which were supposed to close in on all who sailed between them (also called συνδρομάδες), E. IT 355, cf. Str. 1.2.10, 3.2.12; Κυάνεαι σ. π. E. Med. 1263 (lyr.); Συμπληγάδες (sc. πέτραι) ib. 2, IT 260, 1389; sg., κυανέαν Συμπληγάδα ib. 241; Ἄξενον… ἐκπερᾶσαι ποντίαν Ξυμπληγάδα, of the passage out of the Euxine (ποντιᾶν Ξυμπληγάδων Herm.), Id. Andr. 794 (lyr.). as Subst., collision, conflict, Arist. Mu. 392b13, Him. Or. 19 tit.

άδος, ἡ, das Zusammenschlagen, -stoßen, ποντίαν ξυμπληγάδα, Eur. Andr. 796.