ή, όν :
      1 qui concerne un avis, un conseil, p. opp. à βιαστικός, PLAT. Leg. 921 f ;
      2 particul. t. de rhét. qui concerne la délibération, propre à la délibération, délibératif, p. opp. à δικανικός et à ἐπιδεικτικός, ARSTT. Rhet. 1, 3, 3 ; ἡ συμϐουλευτική (s.-e. τέχνη) SEXT. M. 2, 90, l’art de délibérer ; τὸ συμϐουλευτικόν, ARSTT. Rhet. 2, 18, 1 ; PLUT. M. 744 d, etc. le genre délibératif, t. de rhét.

Étym. συμϐουλεύω.

ή, όν, of or for advising, hortatory, opp. βιαστικός, Pl. Lg. 921e; of oratory, deliberative, opp. δικανικός and ἐπιδεικτικός, Arist. Rh. 1358b7; ἡ συμβουλευτική (sc. τέχνη) S.E. M. 2.90; so τὸ συμβουλευτικόν and τὰ συμβουλευτικά, Arist. Rh. 1391b21, Plu. 2.744e, Philostr. Her. 19.3; τὸ σ. μέρος Phld. Rh. 2.214 S., cf. Stoic. 2.96. Adv. -κῶς Hermog. Stat. 1, Poll. 4.26.

ή, όν, zum Raten od. Beratschlagen gehörig, geschickt, Plat. Legg. XI.921a ; τὸ συμβουλευτικόν, genus dicendi deliberativum, Plut. Symp. 9.14.3.