συμ·ϐιόω-ῶ, vivre ensemble ou avec, abs. PLAT. Conv. 181 d ; ARSTT. Nic. 4, 11, 12 ; fig. vivre avec (la sagesse, le bonheur, etc.) dat. DÉM. 315, 18 ; PLUT. M. 1099 f ; CLÉARQ. (ATH. 548 d) ; avec le dat. ISOCR. Antid. § 97 ; DÉM. 313, 5 ; ou μετά et le gén. ARSTT. M. mor. 2, 15, 9 ; ou πρός et l’acc. en parl. de plantes, TH. H.P. 2, 12.

fut. -βιώσομαι ; pf. -βεβίωκα ; aor. -εβίων, inf. -βιῶναι, but also aor.1 -βιῶσαι Thphr. HP 2.1.2, D.S. 4.54, Sor. 2.89 : — live with, τινι Isoc. 15.97; μετά τινος Arist. MM 1212b31; πρός τινα (v. συμβιωτέον)· ἥδιστος συμβιῶναι Isoc. Ep. 4.4; χείρους πρὸς τὸ συμβιοῦν Arist. EN 1126a31; ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι Pl. Smp. 181d; of a husband, Wilcken Chr. 122.3 (i AD); of a concubine, BGU 614.3 (iii AD); of a wedded pair, as opp. to mere cohabitation (< συνοικεῖν), Plu. 2.142f, cf. BGU 251.4 (i AD), etc. of plants, [ἐλάαν φασὶ] πρὸς κιττὸν σ. Thphr. l.c. metaph, σ. τῷ φρονεῖν Clearch. 15; ἀγαθῇ τύχῃ D. 18.266; χαρὰ σ. τινί Plu. 2.1099f; σ. μέσφι θανάτου, of a disease, Aret. SD 1.4.

(βιόω), mit, zugleich, zusammen leben, ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι, Plat. Symp. 181d ; Arist. eth. 4.11, Pol. 10.25.2 u. öfter, u. Folgde.