συγ·κοιμάομαι-ῶμαι (f. -ήσομαι, pf. συγκεκοίμημαι) coucher avec, dat. en parl. de l’homme, HDT. 3, 69 ; LYS. (ATH. 535 a) ; en parl. de la femme, ESCHL. Ag. 1258 ; SOPH. El. 274 ; EUR. Ph. 54, etc. ; fig. POL. Exc. Vat. p. 401.

Pass., sleep with, lie with, of the man, τινι Hdt. 3.69, Lys. Fr. 4; of the woman, A. Ag. 1258, S. El. 274, E. Ph. 54; of an infant, συγκοιμάσθω τὸ βρέφος αὐτῇ Sor. 1.106; abs., to be bedfellows, of children, Arr. Epict. 2.22.13. metaph, σ. τοῖς πράγμασι, of an historian, Plb. 12.26D. 3; τῷ Ὀρέστῃ συγκεκοίμημαι D.C. 60.28.

dep. pass., zusammenliegen, -schlafen ; δίπους λέαινα συγκοιμωμένη λύκῳ, Aesch. Ag. 1231 ; vgl. Soph. El. 266 ; παιδί, Eur. Phoen. 54 ; γυναικί, Her. 3.69 ; Plut. Aristid. et Cat. 6, auch Luc. 6.