[ῡ] (f. στύσω, ao. ἔστυσα, pf. ἔστυκα [ῡ]) être en érection, AR. Lys. 598 ;

Moy. m. sign. AR. Av. 1256 ; LUC. Alex. 11.

➳ Pf. 3 pl. lac. ἐστύκαντι, AR. Lys. 996.

Étym. indo-europ. *sth₂-u-, v. ἵστημι.

fut. στύσω [υ] AP 10.100 (Antiphan.); aor.1 inf. στῦσαι Ar. Lys. 598 : — make stiff or erect; sens. obsc., penem erigere, Ar. l.c. ; — Pass. (with intr. pf. Act. ἔστυκα Id. Av. 557, Lys. 989, Lacon. 3 pl. -αντι ib. 996), Id. Av. 1256; ἐπί τινα Luc. Alex. 11; aor. Pass. ἐστύθην Diog. Ep. 35.3.

[ῡ], steifen, emporrichten, bes. das männliche Glied, ὅστις ἔτι στῦσαι δυνατός Ar. Lys. 598, u. a. com.;
Pass. mit dem perf. act. ἔστῡκα, steif emporstehen, aufgerichtet sein, gew. vom männlichen Gliede, Ar. Ach. 1180, ποθοῦντες ὑμᾶς ἀναμένουσ' ἐστυκότες Pax 712, Av. 557 u. öfter ; ἐστύκαντι, lakonisch, Lys. 996 u. sonst ; στύεσθαι ἐπὶ τὴν μητέρα, Luc. Alex. 11.