εως (ἡ) action de tremper le fer, trempe, PLUT. M. 73 c, 156 b ; MUSON. (STOB. Fl. 17, 43) ; fig. στόμα πολλὴν ἔχων στόμωσιν, SOPH. O.C. 795, langue bien affilée.

Étym. στομόω.

εως, ἡ, hardening of iron, making it into steel, PCair. Zen. 782 (a).54 (iii BC), Supp.Epigr. 4.447.42 (Didyma, ii BC); πελέκεως Plu. 2.156b; δεῖσθαι στομώσεως Muson. Fr. 18A p. 97H. ; ὁ σίδηρος δέχεται τὴν στόμωσιν Plu. 2.73c; metaph, στόμα πολλὴν ἔχον στόμωσιν a mouth that hath much hardness of tongue, S. OC 795; of the formation of the soul, καθάπερ στομώσει τῇ περιψύξει τοῦ πνεύματος μεταβαλόντος Chrysipp. Stoic. 2.222; strengthening, Dam. Pr. 414.
surgical opening, τοῦ ἀποστήματος, τοῦ σπλάγχνου, Heliod. ap. Orib. 44.10.4, 13.4.

εως, ἡ, das Spitzen, Schärfen, Stählen ; Plut. am. et ad. discr. 50 ; Muson. bei Stob. fl. 17.43 g.E.
Uebertr., στόμα πολλὴν ἔχον στόμωσιν, Soph. O.C. 799, der viele Redekraft hat ; vgl. Schol. Ar. Nub. 1092.